ჯემალ სეფიაშვილი:
შეუძლებელია, სიტყვებით გადმოვცე ის ემოცია და მღელვარება, ამ სიმღერაზე მუშაობის დროს რომ დამეუფლა. მადლობა პაატა ნაცვლიშვილს. მის მიერ ვეფხისტყაოსნიდან ასეთი რუდუნებით გამოკრებილმა სიტყვებმა თავისთავად დაბადეს ეს მელოდია... კარგად მესმის ის პასუხისმგებლობა, რაც ამ გენიალური სტრიქონების თანამედროვე მუსიკაში გადატანას ახლავს...
პაატა ნაცვლიშვილი:
კარგა ხანია მაწვალებდა ფიქრი, თუ რატომ არ არსებობდა სიმღერა შოთა რუსთაველის ტექსტზე. სხვადასხვა დროს ვეფხისტყაოსნიდან განსხვავებული ხასიათის სტრიქონები გამოვკრიბე კიდეც. ბოლოს მათგან ერთ-ერთი, აფორიზმებით გაჯერებული ტექსტი ჯემალ სეფიაშვილს გავუგზავნე ელექტრონული ფოსტით. ჯემალი იმ იშვიათ კომპოზიტორთაგანია, რომლებმაც კარგად იციან ლიტერატურული პირველწყაროს უპირატესობა და მნიშვნელობა სიმღერაში... მალე ტელეფონით დამირეკა, აღელვებას ვერ ფარავდა. ეს რა სასწაული გამოგიგზავნიაო! სულ მალე კი, შინ მიმიპატიჟა, უნდა მოგასმენინოო. მოვისმინე, მაგრამ რა მოვისმინე! თითქოს რუსთაველის თითოეულ სიტყვას ეფერება და ეთაყვანება. თანაც ეს მხოლოდ სულ მცირედი იყო სიმღერის საბოლოო სახისა, როგორადაც ჯემალს იგი წარმოედგინა - სამი სოლისტით, დიდი ორკესტრითა და ვეება შერეული გუნდით. როგორ შეიძლება სიამაყით არ აღივსო იმის გამო, რომ ერთგვარი შუაკაცი აღმოვჩნდი შოთა რუსთაველსა და ჯემალ სეფიაშვილს შორის, რომელმაც, მჯერა, კიდევ ერთი შედევრით გაამდიდრა როგორც საკუთარი, ისე მთლიანად ქართული სასიმღერო შემოქმედება.
