სტატიაში საუბარია რუსეთ-საქართველოს თავისუფალი ვაჭრობის რეჟიმის შეთანხმების სავარაუდო გაუქმებასა და სამომავლო პერსპექტივის თაობაზე („თბილისი მოსკოვთან განსაკუთრებული საუბრისთვის ემზადება“, ავტორი იური როქსი).
გთავაზობთ შემოკლებით:
როგორც ჩანს, საქართველო მზად იყო, რომ რუსეთის მხრიდან თავისუფალი ვაჭრობის რეჟიმის გაუქმება მოხდებოდა. მოლდოვასა და უკრაინის ხელისუფლების რეაქციისგან განსხვავებით, რომელთა მიმართაც რუსეთმა იგივე ნაბიჯი განახორციელა, ოფიციალური თბილისის რეგირება სრულიად მშვიდი გამოდგა, - აღნიშნავს ავტორი.
საქართველოს პარლამენტმა ევროკავშირთან ასოცირების შეთანხმების რატიფიცირება 18 ივლისს მოახდინა, თუმცა მოსკოვთან სავაჭრო ურთიერთობების გაუარესება თბილისის ინტერესებში არ შედის. შვიდწლიანი ემბარგოს გაუქმების შემდეგ რუსეთი სწრაფად იქცა ქართული სასოფლო-სამეურნეო პროდუქციის ერთ-ერთ უდიდეს მომმხმარებლად. გასაღების ისეთი უდიდესი ბაზარი, როგორიც რუსეთია, ქართველი გლეხებისა და მევენახეებისათვის მსოფლიოში სხვა არ არსებობს.
2006 წელს, როცა მოსკოვმა ემბარგო დააწესა, თბილისმა ამ ფაქტზე ძალიან ნერვიული და უხეში რეაგირება მოახდინა. მოგვიანებით საქართველო შეეცადა რუსეთზე ზეწოლა მოეხდინა, მაგრამ ასეთმა ქმედებამ სასურველი შედეგი ვერ გამოიღო. ძირითადად ასევე უშედეგო აღმოჩნდა თბილისის მცდელობაც ქართული ღვინის გასაღების სხვა ბაზრების ძიების თაობაზეც. ერთი რამ კი უნდა აღინიშნოს: რუსულმა ემბარგომ ქართულ ეკონომიკას დადებითი შედეგიც მოუტანა - მოიმატა ქართული ღვინის ხარისხმა, პროდუქციამ თანამედროვე სასაქონლო სახე შეიძინა... ალბათ სწორი იყო ის, რომ ქართული ღვინის დაბრუნებას რუსულ ბაზარზე „ტრიუმფალური“ უწოდეს... დღეს საქართველოში წარმოებული ღვინის 70% რუსეთში იყიდება. რასაკვირველია, ასეთი ბაზრის დაკარგვა ქართველ მეღვინეებს და ბიზნესმენებს არ სურთ.
ბერლინელმა პოლიტოლოგმა აშოტ მანუჩარიანმა „ნეზავისიმია გაზეტასთან“ საუბარში კომენტარი გაუკეთა ევროკავშირთან ასოცირების შეთანხმებაზე ხელმოწერის შემდეგ ჩამოყალიბებულ სიტუაციას და აღნიშნა: „ასოცირების შეთანხმება მნიშვნელოვანი დოკუმენტია, რომელიც საქართველოს მიღწევას აფიქსირებს, აჩვენებს მის საგარეოპოლიტიკურ ორიენტაციას. შეთანხმება პროგრესის სტიმულს მისცემს ადგილობრივ წარმოებას. ამავე დროს თუ მას პრაქტიკული პოზიციებიდან შევხედავთ, დოკუმენტი არც საქართველოს, არც უკრაინას და არც მოლდოვას არაფერს აძლევს. ის მხოლოდ დაპირებებს შეიცავს, რომ საქართველო და სხვები ევროპულ ბაზარზე თავიანთი პროდუქციის გატანის ნებართვას მიიღებენ, მაგრამ ეს მხოლოდ მაშინ, როცა ისინი ამ პროდუქციის ხარისხს ევროპულ სტანდარტებამდე ასწევენ“.
პოლიტოლოგის თქმით, „ბაზარზე დაშვება ჯერ კიდევ არ ნიშნავს იმის გარანტიას, რომ ქართული ან მოლდავური ღვინო ევროპაში მაღალი მოთხოვნით ისარგებელებს, მით უმეტეს, რომ ევროპა დღეს ძველებურად ბედნიერ ხანაში არ ცხოვრობს. კრიზისულ პერიოდში იმის ლოდინი, რომ მომხმარებლის მოთხოვნები გაფართოვდება, უშედეგოა. ევროპაში ისედაც სასოფლო-სამეურნეო პროდუქციის ჭარბწარმოებაა. ევროკავშირი ხომ საქართველოს, მოლდოვას და უკრაინას ძირითადად სასოფლო-სამეურნეო პროდუქციის გატანის ნებას აძლევს...“.
