„ერეკლე მეორეს საზოგადოების" თავმჯდომარე არჩილ ჭყოიძე ტერიტორიული მთლიანობის მოგვარებისთვის, ასევე რუსეთ-საქართველოს შორის ურთიერთობების დასალაგებლად საქართველოს პრემიერის და რუსეთის პრეზიდენტის პირისპირ შეხვედრას და დიალოგის დაწყებას აუცილებლად მიიჩნევს. ჭყოიძე შემოდგომაზე დანიშნულ შუალედურ არჩევნებში საგარეჯოს მაჟორიტარ დეპუტატად იყრის კენჭს.
როგორ ესახება რუსეთთან ურთიერთობა? არის თუ არა რუსეთი ოკუპანტი? რას ჰპირდება ის ამომრჩეველს? რა კონკრეტული შეთავაზებები აქვს მოსახლეობასთან? აქვს თუ არა გამარჯვების იმედი? ამ და სხვა კითხვებზე პასუხს ინტერვიუდან შეიტყობთ.
- დღეს საქართველოში უამრავი პრობლემაა, რომლის ირგვლივ შეიძლება საუბარი, მაგრამ ნომერ პირველ პრობლემად მაინც ტერიტორიული მთლიანობა რჩება. თქვენ რუსეთის მომხრედ მოგიაზრებენ, საუბარიც რუსეთ-საქართველოს ურთიერთობით დავიწყოთ, „მცოცავი ოკუპაცია" გრძელდება, თქვენ ამას წინათ თქვით, რომ გამოსავალი პუტინისა და ღარიბაშვილის შეხვედრაშია. პირადად თქვენ როგორ გესახებათ ეს შეხვედრა და რა შედეგის მომტანი შეიძლება იყოს საქართველოსთვის?
-პირველ რიგში მინდა გითხრათ, რომ მე რუსეთის მომხრე ნამდვილად არ ვარ, მე ვარ მომხრე რუსეთთან საუბრის. მოლაპარაკებების გზით უნდა გადავწყვიტოთ ის პრობლემები, რომლებიც დღეს არსებობენ და პირველ რიგში ეს არის საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის პრობლემა. მინდა შევახსენო იმ ადამიანებს, რომლებიც ჩემს პრორუსულობაზე საუბრობენ, მაშინ, როცა არავინ არ საუბრობდა რუსეთში ჩასული ადამიანებიდან საქართველოს ტერიტორიულ მთლიანობაზე, მე ვიყავი ერთადერთი პიროვნება, რომელიც ამ საკითხს მკაფიოდ ვუსვამდი ხაზს იგივე დუგინთან, ჟირინოვსკისთან, ზუგანოვთან, „ედინაია რასიას" წარმომადგენლებთან და ვამბობდი, რომ აფხაზეთის და სამაჩაბლოს აღიარება რუსეთის მხრიდან იყო უდიდესი შეცდომა. ყოველთვის ვამბობ, რომ საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენა, დეოკუპაცია მშვიდობიანი გზით უნდა მოხდეს. როდესაც „მცოცავ ოკუპაციაზე" ვსაუბრობთ, უნდა გვახსოვდეს, რომ ეს მართლაც არ არის ამ ხელისუფლების ბრალი, ეს პირადად მიხეილ სააკაშვილის დამსახურებაა, როდესაც მან ხელახლა აღადგინა ზვიად გამსახურდიას მიერ გაუქმებული ოსეთის ავტონომიური ოლქი და დაუმატა მას ახალგორის ტერიტორია და კიდევ რამდენიმე სხვა ტერიტორიაც.
დღესდღეობით, ის საოკუპაციო ხაზი, რომელიც იქ ივლება, რეალურად იმის ბრალია, რომ თავად სააკაშვილმა მისცა ლეგიტიმაცია სეპარატისტულ მხარეს, თითქოს ეს არის რეალური საზღვარი. მე არ ვარ პრორუსი, მაგრამ ვხედავ, რომ აუცილებელია ღარიბაშვილის და პუტინის შეხვედრა, რათა ვისაუბროთ. გახსოვთ ალბათ, რომ ჯერ კიდევ აფხაზეთთან სტრატეგიული თანამშრომლობის ხელშეკრულებაზე ხელმოწერამდე, იყო პუტინისგან საქართველოს ხელისუფლებისადმი შეხვედრის და დიალოგის შეთავაზება, სამწუხაროდ, ხშირ შემთხვევაში ღარიბაშვილისგან არ იყო პასუხი, პრეზიდენტისგან კი იყო სამარცხვინო პასუხი, რომ უნდა გაიაროს კონსულტაციები აშშ-ის საელჩოსთან, დასავლელ პარტნიორებთან და მხოლოდ ამის შემდეგ შეხვდებოდა რუსეთის პრეზიდენტს. რაც შეეხება შედეგს, შედეგი გამოჩნდება იმის შემდეგ, რაც მოხდება თავად შეხვედრა.
2012 წლის შემდეგ არის რაღაც დათბობა, ამ დათბობამ მისცა სავაჭრო ურთიერთობების აღდგენას საშუალება და გლეხმა ამოისუნთქა, შეძლო თავისი პროდუქციის გატანა და სისულელეა იმის თქმა, რომ ვიღაც ვაშლზე და ატამზე ყიდის სამშობლოს, ეს ქვეყნის ეკონომიკის სიძლიერისთვის არის საჭირო. მხოლოდ ეკონომიურად ძლიერ ქვეყანას შეუძლია ჰყავდეს ძლიერი ჯარი, ძლიერი სტრუქტურები ჰქონდეს და დაიბრუნოს დაკარგული ტერიტორიები. მთავარია, შეხვედრა მოხდეს. მე არ ვამბობ, რომ სხვა ფორმატები არ უნდა არსებობდეს, უნდა იყოს თუნდაც ჟენევის ფორმატი, კარასინი-აბაშიძის ფორმატი, უნდა იყვნენ ჩართულები დასავლელი პარტნიორებიც, მაგრამ ჩვენ მათთან პირდაპირი დიალოგიც უნდა გვქონდეს. ყველა საშუალება უნდა გამოინახოს პრობლემის აღმოფხვრისთვის.
უკრაინა ჩვენზე გაცილებით დიდი ქვეყანაა, მარტო ვერაფერს ახერხებს, დასავლეთი უდგას გვერდით, მაგრამ მაინც დაკარგეს ყირიმი, დონბასი, რთული მდგომარეობაა ნოვოროსიაში, ამიტომ კიდევ ერთხელ ვამბობ, საჭიროა რუსეთთან პირდაპირი დიალოგი და დღეს არსებული პრობლემების გადაწყვეტა. რუსეთს შეუძლია კიდევ უფრო მეტი პრობლემა შეგვიქმნას და ჩვენ ვერანაირ წინააღმდეგობას ვერ გავუწევთ, დასავლეთი კი ახალი პრობლემების დროსაც იმ პოზიციაზე დარჩება, როგორზეც იყო 2008 წელს, აღშფოთდება და გამოგვიგზავნის პამპერსებს.
- თქვენ ამბობ, რომ ტერიტორიული პრობლემის მოგვარების გასაღები რუსეთის ხელშია, რატომ გგონიათ ასე? და როგორ ფიქრობთ, იმ ქმედებების ფონზე, რასაც რუსეთი საქართველოში სჩადის, ქართველი ხალხი რატომ უნდა ენდოს რუსეთს?
- ჩვენ საერთოდ არავის არ უნდა ვენდოთ. ჩვენ უნდა ვაწარმოოთ მოლაპარაკება და გავიგოთ რა სტრატეგიული მიდგომა აქვს რუსეთს რეგიონში, ეს არის ზესახელმწიფო, აქვს თავისი ინტერესები, მარტო ჩვენს ინტერესებს არავინ არ გაითვალისწინებს, ამიტომ უნდა გავიგოთ რა უნდა მას და გავაგებინოთ რა გვინდა ჩვენ, რაც არ უნდა მონდომებული იყოს ნინო ბურჯანაძე, სხვა პოლიტიკოსი ან არასამთავრობო ორგანიზაცია, მათ არ აქვთ რაიმე საკითხის გადაწყვეტილების არანაირი ლეგიტიმაცია, შეიძლება რაღაც მოლაპარაკება აწარმოოს, მაგრამ გადაწყვეტილებას ვერ მიიღებს. გადაწყვეტილების მიღების უფლება აქვს მხოლოდ საქართველოს ხელისუფლებას და სწორედ ის უნდა ჩაერთოს დიალოგის ფორმატში, როგორც ეს აბაშიძე-კარასინის ფორმატია. ამ ფორმატმა ბევრი რამ მისცა ქვეყანას, თუმცა ნამდვილად არ არის საკმარისი.
- საზოგადოების ერთი ნაწილი კარასინი-აბაშიძის ფორმატის გაუქმებას ითხოვს, თქვენ როგორ აფასებთ ამ ფორმატს და საერთოდ, რუსეთში მცხოვრებ ქართველებზე რას იტყოდით, რამდენად არიან ჩართულნი ორი ქვეყნის ურთიერთობის აღდგენაში?
- კარასინი-აბაშიძის ფორმატი კარგია, მაგრამ არ არის საკმარისი, რადგან ისინი ნამდვილად არ არიან ის ფიგურები, რომლებსაც შეუძლიათ მიიღონ სერიოზული გადაწყვეტილებები, რომლებიც სერიოზულად შეცვლის საქართველოსა და რუსეთს შორის ურთიერთობებს. ვფიქრობ, აუცილებელია დიპლომატიური ურთიერთობების აღდგენა რუსეთთან, აუცილებელია პირველ პირთა შეხვერდა და რაც შეიძლება მეტი კონტაქტი როგორც რუსულ პოლიტლიტასთან, ასევე საერთოდ საზოგადოებასთან. ბოლო გამოკითხვები თუ ნახეთ, რუსეთში უკვე 47% დადებითად არის განწყობილი ქართველი ხალხის მიმართ. ჩვენ ეს პროცენტები უნდა გავზარდოთ ყველა ხერხის გამოყენებით და რაც შეიძლება მალე უნდა დაიწყოს ეს პროცესი. სახელმწიფომ ისე უნდა გააკეთოს, რომ რუსეთში უნდა გაჩნდნენ ქართველი ლობისტები, რისთვისაც ფინანსური რეფორმების გატარებაც იქნება საჭირო. საქართველოს დიასპორა საკმაოდ სუსტია, დაქსაქსულია, არ აქვთ ერთობა, რეალურად ვხედავთ, რომ ეს 20 წელი ქართული დიასპორა რუსეთში, საქართველოში კიდევ რაღაც გაურკვეველი არასამთავრობოები თუ კონგრესები, ვერაფერს კონკრეტულს ვერ აკეთებენ და უკან-უკან მივდივართ. საკმაოდ სერიოზულად მუშაობს აზერბაიჯანული ლობი, გნებავთ სომხური დიასპორა, აი, ქართული დიასპორა კი ვერ ართმევს თავს იმ ამოცანებს, რომლებიც რეალურად დგას ჩვენს წინაშე.
- როგორც ვიცი, „ერეკლე მეორეს საზოგადოება" ამ საკითხზე რეფერენდუმის ჩატარებასაც ითხოვდა და ხელმოწერების შეგროვებაც დაიწყეთ, თუმცა მას მერე აღარ სმენია საზოგადოებას თქვენგან მსგავსი მოთხოვნა. შეჩერდა ხელმოწერების შეგროვება?
- ჩვენ ხელმოწერები შევაგროვეთ, შევიტანეთ საქართველოს პარლამენტში, მივმართეთ თხოვნით მომხდარიყო განხილვა. პარლამენტს შეუძლია განიხილოს ან არ განიხილოს ეს საკითხი, ეს მათი პრეროგატივაა, საკმაოდ კარი განცხადებები გააკეთეს უმრავლესობის წევრებმა, იგივე ტყემალაძემ და თქვეს, რომ კარგი იქნება თუ რეფერენდუმი ჩატარდება. მავანს საზოგადოება შეცდომაში შეჰყავს, როცა ამბობს, რომ „ერეკლე მეორეს საზოგადოებას" ამ რეფერენდუმით უნდა საქართველო ევრაზიულ კავშირში შეიყვანოს, საერთოდ არ ყოფილა ასეთი კითხვა-ევრაზიული კავშირი თუ ნატო, ჩვენ უნდა გავიგოთ პირველ რიგში რას უჭერს საქართველოს მოსახლეობა მხარს.
- რეფერენდუმზე ქართველმა ხალხმა უკვე დააფიქსირა თავისი არჩევანი
- როცა იმაზე საუბრობენ, რომ 2008 წელს ჩავატარეთ რეფერენდუმი, ეს რეფერენდუმი არ ყოფილა და იქ არ იყო გათვალისწინებული არც აფხაზეთში და არც სამაჩაბლოში მცხოვრები ხალხის აზრი, მითუმეტეს, რომ იმ დროს რაც ხდებოდა საქართველოში ყველას კარგად მოგეხსენებათ და ასეთი შიშის და ზეწოლების დროს ეს არ შეიძლება ეს რეალურად ხალხის აზრი ყოფილიყო. ასე რომ, ასეთ არათავისუფალ გარემოში ჩატარებული პლებისციტი იყო გაყალბებული და ბევრი საუბრობს ამაზე. ჩვენ ვითხოვთ ჩატარდეს საქართველოს მაშტაბით ან რეფერენდუმი, ან პლებისციტი და გავიგოთ რას და ვის უჭერს მოსახლეობა რეალურად მხარს. რეალური სურათის შემდეგ უნდა ვიფიქროთ, რანაირად არის შესაძლებელი იგივე ნატო-ში გაწევრიანება, რამდენად რეალურია ეს, იგივე ევრაზიულ კავშირში გაწევრიანება და საქართველოს ნეიტრალიტეტი.
- პირდაპირ მიპასუხეთ, არის თუ არა რუსეთი ოკუპანტი?
- რაც შეეხება სიტყვას ოკუპანტი, რას გვაძლევს ამის ყვირილი? იგივე იაპონიის მაგალითი რომ მოვიყვანოთ, მან სამი წლის უკან საერთოდ აკრძალა სიტყვა ოკუპანტი და კურილიის კუნძულებზე მიიღო ის შედეგი, რომ პუტინმა განაცხადა ესაუბროს იაპონიას საკმაოდ პოზიტიურად და ერთობლივად განიხილონ კურილიის კუნძულების ბედი. აი, ამაშია საქმე, თორემ ყველას შეგვიძლია ვიყვიროთ, ოკუპანტი, ოკუპაცია, ჩავიდეთ გორში, მოვგლიჯოთ ბანერები, მაგრამ ეს არის წმინდაწყლის პროვოკაცია, თუ ამ ადამიანებს მართლა რამის გაკეთება უნდათ, ხუთი წუთით კი არ უნდა მივიდნენ და იყვირონ, შიგნით შევიდნენ, ოკუპაცია მარტო მაგ ბანერთან არ არის, ოკუპაცია ცხინვალშია, ჯავაშია, მაგრამ ეს აქციები მხოლოდ პიარისთვის არის გამიზნული, რომელიც არაფერს არ აძლევს ჩვენს ქვეყანას და არც დეოკუპაციისკენ არ არის მიმართული. რეალურად კიდევ უფრო მეტ საფრთხეს ქმნის სხვა ტერიტორიებისთვისაც.
- კონკრეტულად მიპასუხეთ, არის თუ არა რუსეთი ოკუპანტი.
- რა თქმა უნდა, რუსეთი ოკუპანტია! სხვა ქვეყნის ჯარი დგას ჩვენი ქვეყნის ტერიტორიაზე, მაგრამ ყოველ წამს მხოლოდ სიტყვით ძახილი არაფერ შედეგს არ მოგვცემს. კიდევ ერთი, როდესაც ჩვენ ვიტყვით, რომ რუსეთი ოკუპანტია, აქვე უნდა ვთქვათ, რომ ჩვენ 2008 წელს ვიყავით აგრესორები, როდესაც სააკაშვილმა მძინარე ქალაქი დაბომბა, ამაზე არსებობს ტალიავინის დასკვნა, ამაზე მსოფლიოს სხვადასხვა პოლიტიკოსები და პოლიტოლოგები საუბრობენ. კიდევ ვიმეორებ, არის ოკუპაცია და ამაზე ორი აზრი არ არსებობს.
- 2012 წელს ახალი ხელისუფლების ერთ-ერთი დაპირება იყო მეზობელ ქვეყანასთან ურთიერთობის დალაგება, რა შეიცვალა რუსეთ-საქართველოს ურთიერთობაში „ქართული ოცნების" სათავეში მოსვლით?
- რიტორიკა საქართველოს ხელისუფლების მხრიდან ნამდვილად შეიცვალა, ის, რომ სოფლის მეურნეობის პროდუქტებს გაეხსნა გზა რუსეთის ბაზარზე, ეს დადებითად შეიძლება შეფასდეს, იგივე კარასინი-აბაშიძის ფორმატი დადებითად შეიძლება აისახოს, თუმცა გაცილებით მეტის გაკეთება შეიძლებოდა. როცა ბიძინა ივანიშვილი პრემიერი იყო, რომ ჩასულიყო მოსკოვში და შეხვედროდა პუტინს, დღეს შეიძლება აფხაზეთსა და სამხერ ოსეთთან არ გვქონოდა რუსეთის სტრატრგიული თანამშრომლობის ხელშერულება. თუმცა სააკაშვილის ხელისუფლებისგან განსხვავებით, არის მაინც ქმედებები, რომელიც გვაძლევს იმედს, რომ შეიძლება გაუმჯობესდეს ურთიერთობა.
- თქვენ აქტიურ პოლიტიკაში მოსასვლელად ემზადებით და შემოდგომაზე საგარეჯოში დანიშნულ არჩევნებში კენჭს იყრით მაჟორიტარი დეპუტატის პოსტზე. რატომ გადაწყვიტეთ არჩევნებში მონაწილეობა და რა შანსები გაქვთ? ამ დროისთვის სხვა კანდიდატები თუ არიან ცნობილნი?
- მე გადავწყვიტე არჩევნებში მინაწილეობის მიღება იმიტომ, რომ დავამკვიდრო ახალი წესი, მინდა ყველას ვაჩვენო, რომ არჩევნებს მხოლოდ ფული არ იგებს, მე არ მაქვს ფული და ვერ დავურიგებ ამომრჩეველს და რომც მქონდეს, ამას არც გავაკეთებ და არ მივაყენებ შეურაცხყოფას საზოგადოებას. მე ვერ შევთავაზებ ამომრჩეველს, რომ გზას დავუგებ, სახლებს ავუშებენ, მე მათ მათი უფლებების დაცვას დავპირდები და ყველაზე მთავარს - მე დავეხმარები მათ ნებისმიერი პროდუქცია საბაზრო ფასად გაყიდონ, არა იმ ფასად, რომელშიც დღეს ყიდიან და არც იმად, ნაციონალების დროს ჩალის ფასად რომ ყიდდნენ. მე გავუხსნი მათ ბაზარს რუსეთში, სომხეთში, ყაზახეთში. დღეს ვლადიკავკაზის ხელისუფლება უკვე მზადაა, გახსნას საქართველოს მოქალაქეებისთვის ბაზარი, რათა საქართველოს მოსახლეობამ თავად შეიტანოს და გაყიდოს საკუთარი ხელით მოყვანილი პროდუქცია. იგივე მოლაპარაკებები მქონდა სტავროპოლის გუბერნატორთან, ეს ძალიან კარგ ფინანსურ მოგებას მისცემს საქართველოს მოსახლეობას, მათ შორის საგარეჯოელებს. იქ მე ვიცი, რომ კენჭს იყრის ირმა ინაშვილი, დანარჩენი კანდიდატურები ამ ეტაპზე ცნობილი არ არის. ვიბრძოლებთ და ვნახოთ, რა მოხდება, ერთი კია, თუ საზოგადოება მხარს დამიჭერს, ნამდვილად შევასრულებ ყველა დაპირებას და არ დავიკარგები სხვა მაჟორიტარებივით მომავალ არჩევნებამდე. ქართველი გლეხი არავის შემწეობას და გამოწვდილ ხელს არ უნდა უყურებდეს, არის რეალური შანსი, რომ ის თავად შეძლებს ყველა ყოფითი პრობლემის მოგვარებას.
- თქვენ გინდათ შეცვალოთ არსებული რეალობა, როგორ ფიქრობთ, რომც მოიგოთ არჩევნები, შეძლებთ თქვენი აზრის გატანას უმრავლესობის დეპუტატებთან?
- მე ვფიქრობ, რომ საგარეჯოს მაშტაბით აუცილებლად შევძლებთ. საგარეჯოს მაგალითზე სხვებიც დაინახავენ და თუ ხალხი მხარს დაგვიჭერს, ხალხის ნებაზე მაღლა არაფერი არ დგას.
- ბოლო ხანებში საკმაოდ აქტუალური გახდა ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნების თემა, თქვენ თუ ეთანხმებით ამ მოსაზრებას და შეცვლის თუ არა ვადამდელი არჩევნები მდგომარეობას, თუნდაც იმ ფონზე, რომ საარჩევნო კოდექსი არ შეიცვალა? საზოგადოება მესამე ძალას ელის - თქვენ ვის მოიაზრებთ ასეთ ძალად და თუ აპირებთ სამომავლოდ რომელიმე პოლიტიკურ ძალასთან ალიანსი შექმნათ?
- ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნების დანიშვნა უკვე პრაქტიკულად შეუძლებელია, რადგან ერთი წელი დარჩა 2016 წლის არჩევნებამდე. რომც დაინიშნოს, მგონი 8 თვეში მაინც უნდა ჩატარდეს, გამოდის 4 თვით ადრე და ამას არაფერი აზრი არ ექნება, პირადად მე ვფიქრობ, რომ ვადამდელი არჩევნები არ უნდა ჩატარდეს, ჩვენ ცივილიზებული სახელმწიფოს იმიჯი უნდა შევინარჩუნოთ, ჩავატაროთ არჩევნები 2016 წელს და ავირჩიოთ ახალი პარლამენტი. რაც შეეხება მესამე ძალას, ვფიქრობ, ამ ეტაპზე მეორე ძალაც აღარ ჩანს, რადგან „ნაციონალურ მოძრაობას" არანაირი შანსი არ აქვს. მესამე ძალად ვფიქრობ ნინო ბურჯანაძის ბლოკს აქვს შანსი, რადგან ალასანიას პარტიასაც არ აქვს დიდი რეიტინგი. მიუხედავად იმისა, რომ „ქართულმა ოცნებამ" ბევრი დაპირება ვერ შეასრულა და შეცდომებიც აქვს, ვფიქრობ, რომ რეალური შანსი მომავალ არჩევნებზეც უმრავლესობით მოსვლით მაინც მას ექნება. ცალკე რომ იყოს დიდი სიამოვნებით ვითანამშრომლებდი „მრეწველების პარტიასთან" და ასევე ბურჯანაძესთანაც შეიძლება თანამშრომლობა. ამ ეტაპზე სხვა ძალა არ მესახება, ვისთანაც ერთობა შესაძლებელი იქნება.
- არჩილ ჭყოიძე საკმაოდ სკანდალურ პიროვნებადაა ცნობილი, თქვენი თითქმის ყველა სტუმრობა სხვადასხვა თოქ-შოუებში ჩხუბით და არეულობით სრულდება, რატომ?
- რა გითხრათ, თქვენ შეგიძლიათ ნახოთ ეს თოქ-შოუები, არც ერთი სკანდალის ინიციატორები ჩვენ არ ვართ, მუდმივად ან გვეჩრებიან, ან თავს გვესხმიან, თქვენ ვერ მომიყვანთ ვერც ერთ მაგალითს, როცა ჩვენი მხრიდან იყო რაიმე სახის კანონდარღვევა, ან ვინმეს ჩვენ მივაყენეთ შეურაცხყოფა. სიმართლის მოსმენა უჭირთ ჩვენს ოპონენტებს და როცა აღარანაირი არგუმენტი არ აქვთ, ერთადერთი გზა რჩებათ, მოაწყონ აყალმაყალი, მოგცხონ ჩიქრი და გამოვიდეს ისე, რომ ორივე მხარე დამნაშავეა, მაგრამ საზოგადოება თეთრზე თეთრს ამბობს და შავზე - შავს.
-გაქვთ თუ არა სათქმელი, რომელიც, თვლით, რომ აუცილებლად უნდა მივიდეს საზოგადოებასთან? მოდით, გამოიყენეთ ეს ტრიბუნა და თქვით ის, რისი თქმაც დიდი ხანია, გინდათ.
- მოსახლეობას ვეტყვი, რომ არჩევნების დროს გააკეთოს გონივრული არჩევანი, უფრო აქტიურად ჩაერთონ ქვეყნის მშენებლობაში, ეროვნულ საკითხებში. თუ გვეყოლება ძლიერი სამოქალაქო საზოგადოება, მაშინ ყველა პრობლემის მოგვარება შესაძლებელი იქნება.
- და ბოლოს, როგორია არჩილ ჭყოიძის სანატრელი საქართველო?
- ჩემთვის სანატრელი საქართველოა დავითის საქართველო, სადაც მართლმადიდებლობა იქნება სახელმწიფო რელიგიად გამოცხადებული, სადაც კონსტიტუცია მორგებული იქნება სჯულის კანონზე, ქვეყანა, რომელიც მორალზე და ზნეობაზე იქნება დამყარებული.
წყარო: frontnews.ge
