„ჩემი გამარჯვება იქნება გარანტია, რომ „რუსთავი 2" დაიბრუნებს საზოგადოების პატივისცემას"
„მეგობრებო, „რუსთავი 2"-ის დაბრუნებასთან დაკავშირებულ დავაში ჩემი გამარჯვება იქნება გარანტია იმისა, რომ ეს არხი გახდება მიუკერძოებელი მედიასაშუალება და დაიბრუნებს საზოგადოების მხრიდან პატივისცემას და სიყვარულს", _ ამბობს ბიზნესმენი ქიბარ ხალვაში, რომელიც სასამართლოს მეშვეობით ცდილობს ტელეკომპანიის დაბრუნებას. „ვერსია" გთავაზობთ ინტერვიუს ქიბარ ხალვაშთან.
- თქვენმა სამართლებრივმა დავამ „რუსთავი 2"-ის დაბრუნებასთან დაკავშირებით, აჟიოტაჟი გამოიწვია და რაც მთავარია, ამას დაედო პოლიტიკური სარჩული. რით შეგიძლიათ დაარწმუნოთ საზოგადოება, რომ ეს ნამდვილად ასე არ არის?
- მე კითხვას შეგიბრუნებთ - რატომ არ უნდა მიმემართა სასამართლოსთვის და რატომ არ უნდა მომეთხოვა ჩემი უფლებების აღდგენა?
- მართლაც, რატომ აქამდე არ მოითხოვეთ?
- პირველად ამ საკითხთან დაკავშირებით ჯერ კიდევ 2008 წლის დეკემბერში მივმართე პროკურატურას, შემდეგ 2009 წლის იანვარში, თუმცა ძიება არც მაშინ დაწყებულა. საყურადღებოა, რომ ამის შესახებ ინფორმაცია აშშ-ს სახელმწიფო დეპარტამენტის 2009 წლის დასკვნაშიც არის მითითებული. შემდეგ, უკვე 2012 წლის ბოლოს კიდევ ერთხელ მივმართე პროკურატურას და საქმე დღემდე, თითქმის მესამე წელი სრულდება, ძიებაშია, თუმცა შედეგი არ ჩანს. უშედეგო ლოდინის შემდგომ, ჩემი გერმანელი ადვოკატების რჩევით გადავწყვიტე, სამოქალაქო სარჩელით მიმემართა სასამართლოსთვის.
- თქვენ პრეტენზია გაქვთ, რომ არხი წაგართვეს?
- პრეტენზია არა, ნამდვილად წამართვეს... უშუალოდ, მაშინდელი პრეზიდენტის მოთხოვნის საფუძველზე დავთმე, 2006 წლის 17 ნოემბერს...
- რას ნიშნავს „მოთხოვნის საფუძველზე დავთმე" - ნებაყოფლობით დათმეთ, შეგეშინდათ, მუქარა იყო, თხოვნა თუ მოთხოვნა?
- პრეზიდენტმა დამიყენა ულტიმატუმი. პრეზიდენტის წინადადება ასე ჟღერდა - შენთვის ჯობია დაგვითმო და რასაც აკეთებდი, ის გააგრძელო პრობლემების გარეშე, ხოლო „რუსთავი 2" გადმოგვცე ჩვენო.
- თუმცა, „რუსთავი 2"-ის დათმობამ თქვენი ბიზნესები ვერ გადაარჩინა...
- როდესაც პრეზიდენტი არჩევანის წინაშე გაყენებს, ან დათმობ, ან ყველაფერს დაკარგავ. როდესაც ტელეკომპანიას თმობ და მეორე დღესაც იგივე პრეზიდენტია ქვეყანაში ექსკლუზივი და იგივე ხალხია მმართველობაში, არ ვფიქრობ, რომ რაიმე შანსი მქონდა.
- სამართლიანობის აღდგენის ცნება აბსტრაქტულია. რას ნიშნავს „რუსთავი 2"-ის შემთხვევაში სამართლიანობის აღდგენა და საიდან უნდა დაიწყოს იგი? თქვენამდე ხომ სხვა პატრონები ჰყავდა „რუსთავი 2"-ს, რომელთაც თქვენი დახმარებით წაართვეს ტელეკომპანია?
- კი ბატონო, დავიწყოთ აქედან. ის, ვისაც მე, როგორც ამბობენ, „წავართვი" (არ ვამბობ, რომ ვინმემ არ წაართვა, მაგრამ მე არ წამირთმევია), სამწუხაროდ, ცოცხალი აღარ არის (ვსაუბრობ ეროსი კიწმარიშვილზე), თორემ სასამართლოში დამტკიცდებოდა, რა როგორ მოხდა, ვინ ვის რა წაართვა და ჩემთვის უკეთესი იქნებოდა, თუმცა ცოცხლები არიან სხვა მოწმეები, რომლებიც „რუსთავი 2"-ის წილის 70%-ს ფლობდნენ. თუ მათ რაიმე წავართვი, აქ არის ის ხალხი და თქვან.
- ჯარჯი აქიმიძე, დავით დვალი, ნიკა ტაბატაძე... სინამდვილეში რა მოხდა?
- სინამდვილეში მოხდა ის, რომ 2004 წლის ზაფხულში დამირეკა ოქრუაშვილმა და გადმომცა ხელისუფლების თხოვნა, რომ უნდა შემესყიდა ტელეკომპანია. მითხრეს, რომ ფორმალურად ყველაფერი მომზადებული იყო და უნდა მივსულიყავი სანოტარო ბიუროში. იქ მისულს დამხვდნენ აქიმიძე და დვალი და მათთან ერთად იყო პაატა კარსანიძე და დიმა ქიტოშვილი. ქიტოშვილმა მთხოვა, რომ აქამდე მოყვანილი საქმე არ გამეფუჭებინა და მეყიდა „რუსთავი 2", რაც გავაკეთე და ხელი მოვაწერე დოკუმენტებს. იქ იყვნენ დვალი და აქიმიძეც, რომელთაც სხვადასხვა კრედიტების სანაცვლოდ, დაგირავებული ჰქონდათ თავიანთი ქონება. მათ წინაშე ავიღე პასუხისმგებლობა მათ გირაოზე, საბუთებს ხელი მოვაწერე, ერთმანეთს ხელი ჩამოვართვით და დავიშალეთ.
- ეროსის რა როლი ჰქონდა ტელეკომპანიის გაყიდვის პროცედურებში?
- ამის შემდეგ ჩაერთო საქმეში ეროსი. ის იყო დირექტორი, როდესაც მე მისგან წილი შევიძინე.
- როგორ იყო წილები გადანაწილებული და თქვენ წილის რა პროცენტი შეიძინეთ?
- მე შევიძინე აქიმიძის და დვალის 60%, დანარჩენი - 30% იყო ეროსი კიწმარიშვილის და 10% ნიკა ტაბატაძის. ამის შემდეგ გავაგრძელეთ საუბარი ეროსი კიწმარიშვილთან და ნიკა ტაბატაძესთან. ფაქტობრივად, გარიგებული და მოლაპარაკებული იყვნენ ხელისუფლებასთან. მითხრეს, რომ ეს გარიგება სულ 7 200 000 დოლარი ღირდა, რომელიც მე უნდა გადამეხადა და ამ საფასურად „რუსთავი 2" ჩემს მფლობელობაში გადმოვიდოდა.
- ანუ, რეალურად, თქვენ „რუსთავი 2" შეიძინეთ ხელისუფლების მითითებით თუ თხოვნით, მაგრამ არ გაგიჩნდათ კითხვა, რატომ დათმო ამ ხალხმა კომპანია? ყველამ ვიცოდით, რეალურად რაც ხდებოდა და ვინ აკონტროლებდა „რუსთავი 2"-ს. თქვენ, ბიზნესმენი ვერ ხვდებოდით, რომ პოლიტიკურ თამაშში იყავით ჩათრეული?
- ხელისუფლებასთან მანამდეც მქონდა ურთიერთობა და ვთვლიდი, რომ ხელისუფლება კარგ გზას ადგა. ფაქტობრივად, 2003 წლის ნოემბრიდან 7-8 თვე იყო გასული. მე მომხრე ვიყავი ქვეყანაში რეფორმების გატარების, მიმაჩნდა, რომ ჩემი ხელმძღვანელობის ქვეშ ტელეკომპანია ვერავის გავლენის ქვეშ ვერ მოექცეოდა.
- იმის მიუხედავად, რომ ხელისუფლება აკონტროლებდა კერძო ტელევიზიას, თვლიდით, რომ კარგ გზას ადგა?
- შემოთავაზება იყო ასეთი, მე თუ არ ვიყიდდი ამ ტელევიზიას, ეროსი გაყიდდა სხვებზე. ხელისუფლებამ დამიყენა ასეთი არჩევანი - შენ თუ არ იყიდი ტელევიზიას, ეროსი მას გაყიდის ჩვენს მტრებზეო. მე სხვა არჩევანი არ მქონდა, ამასთანავე მოვითხოვე, რომ ჩემს საქმეებში არ ჩარეულიყვნენ.
- ჯარჯი აქიმიძე და დავით დვალი თავს დაზარალებულებად თვლიან, რაც იმას ნიშნავს, რომ მათი არჩევანი არ ყოფილა ტელევიზიის გაყიდვა.
- აქიმიძე და დვალი თავს თუ თვლიან დაზარალებულად, ზუსტად ისეთივე მეთოდით უნდა მიმართონ სასამართლოს და დაამტკიცონ თავიანთი სიმართლე, როგორც ამას ვაკეთებ მე. თუ დადგინდება, რომ მათ რაიმე ეკუთვნით, მე მზად ვარ მათთან სასაუბროდ. ვფიქრობ, კომპრომისს გამოვნახავთ. საერთოდაც, სამართლიანობის აღდგენა შესაძლებელი იქნება, თუ ამ წართმევა-ჩამორთმევების პროცესში დაზარალებული ყველა პირისთვის მოხდება სამართლიანობის აღდგენა. მე მზად ვარ, ყველასთან ვისაუბრო და მოლაპარაკებები ვაწარმოო. ამ პროცესში არ უნდა დარჩეს დაზარალებული არავინ. ამასთანავე მინდა, ეს პროცესი ღიად და გამჭვირვალედ წარიმართოს.
- რა მდგომარეობაში ჩაიბარეთ ტელეკომპანია 2004 წლის ზაფხულში?
- წილების ყიდვის შემდეგ აღმოვაჩინე, რომ სალაროდან გაცემული იყო დიდი რაოდენობის თანხები და კომპანიას ჰქონდა ვალები. მატერიალური აქტივები ვალებს არ აბალანსებდა. კომპანიას ასევე, სახელმწიფოს წინაშე გააჩნდა მილიონობით ლარის დავალიანება. ჩემს დროს მოხდა ამ დავალიანების რესტრუქტურიზაცია, იმისათვის, რომ ფუნქციონირების საშუალება მქონოდა. თუმცა, როდესაც ტელევიზია დამათმობინეს, ეს ვალები იპატიეს.
- ნაციონალურ მოძრაობასთან ვინ დაგაახლოვათ?
- სააკაშვილის გარდა, ამ გუნდის ყველა ლიდერს 1997-98 წლებიდან ვიცნობდი. ადეიშვილი ჩვენი ადვოკატი იყო, ოქრუაშვილიც იმ კომპანიაში მუშაობდა, რომელთანაც იურიდიული მომსახურების ხელშეკრულება გვქონდა გაფორმებული. შემდეგ, ეს ურთიერთობა გადაიზარდა მეგობრობისმაგვარში, ნორმალური ურთიერთობა გვქონდა.
- თქვენ ბრძანეთ, რომ ნაციონალები ბიზნესის თავისუფლად კეთების საშუალებას შეგპირდნენ. თქვენი თავისუფლება რა მომენტიდან შეიზღუდა?
- ჩემი თავისუფლება პირველად მაშინ შეიზღუდა, როდესაც მოჭიდავეების საქმეზე ხალხი ქუჩაში გავიდა. მაშინ მივხვდი, რომ საქმე ისე არ იყო, როგორც მეგონა - მთელი დღე მირეკავდნენ, ხან გიგი უგულავა და ცალკე პრეზიდენტი, რომლებიც მოითხოვდნენ, რომ ლაივი შეგვეწყვიტა ქუჩიდან და მხოლოდ საინფორმაციოში გადაგვეცა ის, რაც ხდებოდა.
მართალია, ტელევიზიას მე ვხელმძღვანელობდი, მაგრამ უშუალოდ ოპერაციებს და საქმიანობას უძღვებოდა დირექტორი. იმ დღეს დირექტორი არ იყო და მე წავედი ტელევიზიაში იმის გასარკვევად, რა და როგორ შეიძლებოდა მოგვარებულიყო. თანამშრომლებს ვუთხარი, რომ ხელისუფლებას პრეტენზია ჰქონდა, თუმცა კოლექტივი მყარად დადგა და დამარწმუნეს, რომ ყველაფერი ასე უნდა დარჩენილიყო.
სამწუხაროდ, იმ კოლექტივის დიდმა ნაწილმა აზრი ბევრჯერ შეიცვალა და პოზიციას კონიუნქტურის მიხედვით იცვლის. ამის შემდეგ ყველაფერი ჩვეულებრივ გრძელდებოდა, სანამ გირგვლიანის ამბავი არ მოხდა. ამის შემდეგ ხელისუფლებისგან საყვედური ბევრჯერ მივიღე. პრეტენზიები მოვისმინე მაშინაც, როდესაც სააკაშვილი წავიდა ამერიკაში. მაშინ ხელისუფლებამ სააკაშვილის ვიზიტს დაამთხვია გირგვლიანის სასამართლო, რომ გირგვლიანის თემა გადაეფარათ, თუმცა ჟურნალისტებმა პირველ თემად გირგვლიანის პროცესი გააშუქეს. ზუსტად არ მახსოვს, მაგრამ მგონი, ვანო მერაბიშვილმა მისაყვედურა - ჩვენი ქვეყნის პრეზიდენტი რომის პაპის შემდეგ პირველ ადამიანს ხვდებოდა და თქვენ მაინც სასამართლოს გაშუქებით დაიწყეთო. ამის შემდეგ ამითვალწუნეს.
2006 წლის ზაფხულში პრეზიდენტის კანცელარიიდან შემოვიდა ზარი და მთხოვეს, მივსულიყავი. მაშინ, მე და პრეზიდენტმა, ფაქტობრივად, ვიჩხუბეთ. მიშამ მითხრა, რომ მეც და „რუსთავი 2"-იც ვიყავით ქვეყნის მტრები და ამ სიტუაციას უახლოეს მომავალში გამოასწორებდა. მახსოვს, მაშინ, სიტყვა- სიტყვით, ასეთი რამ მითხრა: „მე წავალ ოსეთში, ვიომებ, ბომბები რომ ჩამოგიცვივდებათ ეზოებში და სახლებში, მერე მიხვდებით, რას აშავებთ... იქედან რომ დავბრუნდები, პირველი „რუსთავი 2"-ში შევალ... ისეთი გულუბრყვილო თვალებით მიყურებ, თითქოს არაფერი დაგიშავებია"- ო. ისე ყვიროდა, ხელი მოუსვა და მაგიდაზე რაც ელაგა, ყველაფერი ქვევით გადმოყარა. სხვათა შორის, 2008 წლის თებერვალში ზუსტად ეს დავწერე ჩვენებაში, როდესაც გერმანიაში მოვითხოვე თავშესაფარი. აგვისტოს ომის შემდეგ კი გერმანიის სპეცსამსახურებიდან დამიკავშირდნენ და მკითხეს, რატომ ემთხვეოდა 2008 წლის თებერვალში მოყოლილი ისტორია 2008 წლის აგვისტოს ამბებს. რა უნდა მეპასუხა? - არ ვიცი, რატომ დაემთხვა, თუმცა რაც მაშინ მითხრა, რეალობა იყო - წავიდოდა, იომებდა და იქედან გამარჯვებული პირველი „რუსთავი 2"-ში შემოვიდოდა და გვაჩვენებდა, ვინ ვიყავით.
- თქვენი და სააკაშვილის ჩხუბი როგორ დასრულდა?
- მას შემდეგ, რაც პირში მომახალა, რას აპირებდა, დაწყნარდა, გადმოყრილი ნივთები უკან, მაგიდაზე დაალაგა. ასე დავშორდით. გარკვეული პერიოდის შემდეგ ისევ მთხოვა შეხვედრა და დირექტორის შეცვლა მომთხოვა.
- რა უპასუხეთ?
- არაფერი... ინერვიულა... და დავიშალეთ.
- მხოლოდ სააკაშვილს ხვდებოდით თუ სხვებიც ესწრებოდნენ თქვენს შეხვედრებს?
- კი, სხვა ადამიანებიც იყვნენ, ადმინისტრაციიდან - არველაძე და ხშირად, გიგი უგულავაც. პრეზიდენტი თავისი ადმინისტრაციის უფროსს მედიის კონტროლს ავალებდა მარიკა ვერულაშვილთან ერთად. ყველას იყენებდა და აკონტროლებდა. ერთხელ მითხრა, შენი ჟურნალისტი ირმა ნადირაშვილი არის კორუმპირებულიო, ასევე სხვადასხვა ჟურნალისტებთან დაკავშირებით მეუბნებოდა ჩემთვის წარმოუდგენელ ამბებს. არხის ჟურნალისტების დისკრედიტაციას ცდილობდა, რომ ეს გამოეყენებინა ჩემს წინააღმდეგ.
- ამის შემდეგ როგორ ვითარდებოდა მოვლენები?
- როგორც გითხარით, ჯერ ტაბატაძის შეცვლა მოითხოვა, რაზეც უარი ვუთხარი, მაგრამ მეორედ ულტიმატუმი დამიყენა, კანდიდატიც მომზადებული ჰყავდათ კობა დავარაშვილის სახით. ვცდილობდი, დრო გამეჭიმა, მაგრამ ბოლოს მითხრა, რომ ტაბატაძე უნდა გამეშვა. ტაბატაძეს ბოდიში მოვუხადე, ვუთხარი, შენმა აქ ყოფნამ ურთიერთობა ძალიან დამიძაბა-მეთქი და ვთხოვე, ეს სამსახური დაეტოვებინა, რასაც ჟურნალისტების პროტესტი მოყვა. ამ დროს ვიყავი თურქეთში, დათო კიკალიშვილი, რომელიც იმ დროს ბათუმში ისვენებდა, იქედან აძლევდა ჟურნალისტებს დირექტივებს - პროტესტი მოაწყვეთ, „პაკრიშკები" დაწვით და ა.შ. ამ ყველაფრის მერე კიკალიშვილი ჩემთან მოვიდა და ყურში ჩამჩურჩულა: მაგათ გმირებად უნდოდათ წასვლაო. ალბათ, გემახსოვრებათ ლაზაშვილის, ლეჟავას, რუხაძის მაშინდელი დემარში. მათთან ერთად, მგონი, გოგოტიშვილიც წავიდა, მაგრამ მერე მობრუნდა.
- სააკაშვილი დაწყნარდა ტაბატაძის წასვლით?
- სააკაშვილი ვერასდროს ვერ დაწყნარდება. აღმოჩნდა, რომ სააკაშვილისთვის პრობლემა მე ვიყავი. დავარაშვილის მოსვლის შემდეგ მივხვდი, რომ მათ სჭირდებოდათ ადამიანი, რომელთანაც პირდაპირი კონტაქტი ექნებოდათ, რათა ის ეკეთებინათ, რაც უნდოდათ.
2006 წლის ნოემბერში დამირეკა არველაძემ და მთხოვა, მასთან მივსულიყავი. მაშინ არველაძე პრეზიდენტის ადმინისტრაციის უფროსი იყო, კაბინეტში ბეჟუაშვილიც დამხვდა, ტელეკომპანია „მზის" და „რუსთავი 2"-ის 33%- ის დათმობა მომთხოვეს. მაშინ ორივე კომპანიის 78%-ს ვფლობდი და 33% ნიშნავდა, რომ კონტროლი უნდა დამეთმო. სამაგიეროდ, მომცემდნენ პირველი სტერეოს 45%-ს. ჯერ ვკითხე, მათემატიკის აზრზე თუ იყვნენ, მერე კი არველაძეს ვკითხე, პირადად თვითონ რატომ მელაპარაკებოდა, რა უფლებით და თუ ბეჟუაშვილს ჰქონდა წინადადება, მას იქ რა ესაქმებოდა. ასე რომ, ბოდიში მოვიხადე, ვერაფერი გავიგე-მეთქი და წავედი.
იქედან გამოსული მეგობართან ერთად ჩოგბურთის სათამაშოდ წავედი. ატყდა რეკვა, ხან პრეზიდენტის ადმინისტრაციიდან მირეკავდნენ, ხან დაცვის უფროსი რეკავდა და ხანაც - სამდივნოდან. ვიცოდი, რა თემაზეც უნდოდათ საუბარი და სანამ არ მოვრჩი ჩოგბურთის თამაშს, მანამდე არ ვუპასუხე. დაახლოებით თორმეტის ნახევარი იყო, პრეზიდენტთან რომ მივედი. მიშამ კატეგორიულად მომთხოვა „რუსთავი 2", წინააღმდეგ შემთხვევაში, პირდაპირ მითხრა, რომ ყველაფერს დავკარგავდი თავისუფლების ჩათვლით. მეორე დღეს დამირეკა დიმიტრი ქიტოშვილმა, ნოტარიუსთან დამიბარეს და წილი გადამაფორმებინეს.
- ვისზე გადააფორმეთ?
- ქიტოშვილმა მოიყვანა ვინმე ბიძინა ნიჟარაძე და ამ ადამიანზე გადამაფორმებინეს ჩემი წილის ნაწილი, დანარჩენი ნაწილი გაფორმდა „საქცემენტზე". შემდგომი ოპერაციები ზუსტად არ მახსოვს. იმ დღეს კიდევ ერთი კომიკური ისტორია მოხდა. როდესაც დავიშალეთ და ნოტარიუსისგან წამოვედით, ზარი დამაწიეს - ვაიმე, „მზის" წილების გადაფორმება დაგვავიწყდაო.
- ტელევიზია დათმეთ და რას ერჩოდნენ თქვენს დანარჩენ ბიზნესებს?
- დღეს უკვე ვიცი. სააკაშვილი, გარდა იმისა, რომ დიქტატორია, არის ფსიქიკურად აშლილი ადამიანი. თუ ვინმეს რამე დაუშავა, სულ ცდილობს, მის ბოლომდე განეიტრალებას. განეიტრალებაში ვგულისხმობ დაჭერას, კომპრომატებს, ფარულ თვალთვალს, ჩანაწერებს, შანტაჟს, რომ ადამიანს წინააღმდეგობის გაწევის უნარი დაეკარგოს.
- თქვენს შემთხვევაში რა მოხდა?
- პირობა ჰქონდათ დადებული, რომ ჩემს სხვა ბიზნესებს არ შეეხებოდნენ და მეგონა, მომეცა შანსი, დაწყებული პროექტები გამეგრძელებინა. მართლაც მეტ-ნაკლები პრობლემებით ვაგრძელებდი 2007 წლის აგვისტომდე. აგვისტო იყო მიშას შავი საქმეების პიკი და დაიწყეს სახელმწიფოს მიერ დაკვეთილ პროექტებზე ფინანსური შეფერხებები. მშენებლობებზე დასაქმებული იყო ორი ათასი ადამიანი. სახელფასო ფონდი იყო დაახლოებით ნახევარი მილიონი, მშენებლობის წარმოებას მიმდინარე მასალების შესყიდვას და ა.შ. ძალიან დიდი თანხა სჭირდებოდა და უცბად შემექმნა პრობლემა. პრობლემებთან დაკავშირებით სასაუბროდ ვიყავი ადეიშვილთან, ყველაფერი ავუხსენი, რას აფუჭებდნენ და როგორ აფუჭებდნენ. შემდეგ შევხვდი ბაჩო ახალაიას გია ქავთარაძესთან (იმჟამინდელ იუსტიციის მინისტრთან), შემპირდნენ, რომ გარკვეულ თანხას მოგვცემდნენ. ამის შემდეგ მოლაპარაკებაზე გამოაგზავნეს კეზერაშვილი. ისიც მაშინ თავდაცვის მინისტრი იყო და სამინისტროსგან გორის ბაზის მშენებლობაზე დაკვეთა მქონდა. გორიდან ვბრუნდებოდით, როცა კეზერაშვილმა მკითხა, შენი ძმაკაცი ოქრუაშვილი რას ფიქრობსო. მე პოლიტიკისგან ყოველთვის შორს ვიჭერდი თავს და ვუთხარი, ნუ ჩამრევთ მაგ საქმეში, თქვენ თვითონ გაარკვიეთ ერთმანეთში- მეთქი.
- რატომ დაგისვათ ეს კითხვა?
- იცოდნენ, ალბათ, რომ ოქრუაშვილი ოპოზიციონერობას აპირებდა. ამის მერე კეზერაშვილი კიდევ ერთხელ დამიკავშირდა, უკვე, სექტემბერში და შეხვედრა მომთხოვა. კეზერაშვილთან სამინისტროში ვისაუბრეთ. კეზერაშვილი დანიშნული ჰყავდათ მოლაპარაკებებზე. რადგან ის იყო ჩემი ყველაზე მსხვილი დამკვეთი, ალბათ, ფიქრობდნენ, რაკი შუაში ფული იყო, უფრო ადვილად შესაძლებელი იქნებოდა მოლაპარაკება. კეზერაშვილი დაინტერესდა, ოქრუაშვილს დავეხმარებოდი თუ არა, თუ იგი ოპოზიციაში წავიდოდა. როგორც ჩანს, ჩემმა პასუხმა არ დააკმაყოფილა და ორ დღეში კომპანია IBჩ-ში შევარდნენ და დააყადაღეს. მე ამ დროს ბაქოში ვიყავი და სასწრაფოდ ჩამოვედი. კვირა დღე იყო და ვერაფრის გარკვევა ვერ შევძელი, ორშაბათს კი ოფისში შეიარაღებული ბრიგადები შემოვარდნენ. ეს არ იყო ფინანსური პოლიცია, უფრო ბანდფორმირებების სახე ქონდათ.
- „არტი" რატომ დაწვეს?
- „არტის" დაწვა, ჩემი აზრით, ჩემს საჩვენებელ დასჯასთან ერთად, ბიზნესმენების დაშინებას ემსახურებოდა.
- თქვენ „რუსთავი 2"-ის ნომინალურ მეწილეებს უჩივით, თუმცა არ არის დაკონკრეტებული, ვინ არიან ეს ნომინალური მეწილეები...
- ნომინალური მეწილეები არიან გია და ლევან ყარამანაშვილები და მათი ტელეკომპანია „საქართველო". ჩემთვის ცალსახაა, რომ ყველაფერი არის პირადად მიშასი. ყარამანიშვილი, როგორც წესი, ჩნდება მიშასთვის ყველაზე მომგებიანი და ყველაზე მნიშვნელოვანი კომპანიების მეწილედ.
- რატომ მიიღეთ ტელევიზიის დაყადაღების გადაწყვეტილება?
- როგორც იურისტებმა ამიხსნეს, ეს ჩვეულებრივი დავის ელემენტია, წილები რომ არ გასხვისდეს, ასევე არ შემცირდეს წილების ღირებულება და კომპანიას არ აკიდონ ვალები.
- ჟურნალისტები წუხან, რომ მათ საქმიანობაში ხელი ეშლებათ...
- ჟურნალისტების საქმიანობას არც დღემდე ეშლებოდა ხელი და არც მომავალში შეეშლება. როგორც ვიცი, „მაესტრო" 2011 წლიდან დაყადაღებულია, მაგრამ მაინც ახერხებენ ცხოვრებას. ანგარიშების დაყადაღების შემთხვევაში მართლა შეეშლებოდათ ხელი.
ჩემი გერმანელი ადვოკატების მიერ მომზადებული სარჩელის პირველად ვერსიაში მართლაც იყო მოთხოვილი ანგარიშების დაყადაღება, მაგრამ სანამ სასამართლო განიხილავდა, ჩემი ინიციატივით შევიტანეთ შესწორება და უარი განვაცხადეთ ანგარიშების დაყადაღებაზე. მე ვითხოვ „რუსთავი 2"-ს, როგორც მოქმედ კომპანიას და არ მაწყობს, „რუსთავი 2"-ს დღევანდელი ჩემი ქმედებით შეექმნას ისეთი პრობლემა, რომლის რეაბილიტაციასაც დასჭირდება დიდი თანხები.
- ლოგიკურად თუ ვიმსჯელებთ, „რუსთავი 2"-ის წინააღმდეგ დაწყებული თქვენი დავა ხელისუფლების ინტერესში შედის, რით შეგიძლიათ დაამტკიცოთ, რომ თქვენს უკან ხელისუფლება არ დგას?
- ჩემი დავა ხელისუფლების ინტერესში რომ შედიოდეს, 2012 წელს პროკურატურაში რომ სარჩელი შევიტანე, რა უშლიდათ ხელს, ეს საქმე გამოეძიებინათ?!
- თუ სასამართლო თქვენს სარჩელს დააკმაყოფილებს და „რუსთავი 2"-ს დაიბრუნებთ, მედიაბიზნესი საინტერესო იქნება თქვენთვის?
- ადამიანი ყოველთვის რაღაცაზე ფიქრობს და თუ ხელისუფლების მხრიდან ჩარევას ადგილი არ ექნება, ეს ბიზნესი საინტერესოა და მე მას განვავითარებ. ჩემი აზრით, ხელისუფლება არც ერთ მედიასაშუალებას არ აკონტროლებს. ეს კარგია. აქედან გამომდინარე, ვთვლი, რომ უკანონოდ არავინ ჩაერევა ჩემს საქმიანობაში. ასეთ შემთხვევაში კი, გაცილებით ადვილია, ეს ბიზნესი მართლაც ბიზნესად იქცეს და ჩემი ჩანაფიქრი, რომელიც 2004-2005 წლებში მქონდა, სისრულეში მოვიყვანო.
ვთვლი, რომ მედიასაშუალება, მით უფრო ტელევიზია, ერთ კაცს არ უნდა ეკუთვნოდეს და ასე მარტივად გასხვისება არ უნდა ხდებოდეს. ალბათ, რაღაც რეგულაცია უნდა არსებობდეს, რომ მედიასაშუალების ერთი ადამიანის ხელში ჩაგდებას ხელი შეეშალოს. შესაძლებელია, თანამშრომლებიც დავაინტერესოთ, მედიასაშუალება კომერციულად გამართულ სტრუქტურად თუ ჩამოყალიბდება, მათი შემოსავალიც გაიზრდება.
- ანუ, თანამშრომლებზე აქციების გაცემას გულისხმობთ?
- არ გამოვრიცხავ, თუმცა ამ შემთხვევაში არ ვგულისხმობ ზონდერებს.
- ეს ნიშნავს, რომ თქვენთვის მიუღებელი ხალხი დატოვებს ტელევიზიას?
- საქართველოში ტენდენციად იქცა - თუ უფროსი გავალებს დანაშაულის ჩადენას, შენ არაფერ შუაში ხარ. შესაძლოა, ეს გაცილებით ნაკლები დანაშაულია, ვიდრე უფროსის მიერ გაცემული დავალება, მაგრამ... გვარამია განსაკუთრებული შემთხვევაა ჩემს ცხოვრებაში. მე დღემდე თავს ვიკავებ, რომ მის უზრდელობას უზრდელობით და უხამსობით არ ვუპასუხო და ამიტომ, მის კომენტარებს აქაც უსიტყვოდ დავტოვებ. იმას კი ვიტყვი, რომ გვარამია მდევნის 2006 წლიდან დღემდე. გვარამია იყო გენერალური პროკურორის მოადგილე და იმ უკანონობების შესრულებისას, რასაც მაშინდელი ხელისუფლება სჩადიოდა, ერთერთი მნიშვნელოვანი ფიგურა იყო. მახსოვს, მისი განცხადებები იმასთან დაკავშირებით, თითქოს, ოქრუაშვილის გირაო მე გადავიხადე.
- აბა, ვინ გადაიხადა?
- რა თქმა უნდა, ხელისუფლებამ და თვითონვე გამოუშვეს. როგორ გადაიხადა და ვის მიატანინა, მე არ ვიცი, მაგრამ ციხიდან ოქრუაშვილის გამოშვების შემდეგ მომადგნენ და მითხრეს, რომ ოქრუაშვილის გირაო უკანა რიცხვით უნდა გადამეხადა. უშუალოდ კეზერაშვილმა მომთხოვა გირაოს გადახდა, რაზეც უარი ვუთხარი. ორი დღის შემდეგ კი, ბათუმში ჩემი ძმა აიყვანეს მძევლად და დააპატიმრეს. პატიმარს ტელეფონი დაუტოვეს და არეკინებდნენ სხვადასხვა ნაცნობებთან, რომ ოქრუაშვილის გირაოს სანაცვლოდ ათი მილიონი მოეძია.
- ამ დროს გირაო გადახდილი იყო უკვე?
- მე არ ვიცი, იყო თუ არ იყო, რაც მოხდა, იმას გიყვებით. გოგუა, ჩემი პარტნიორი, რომელიც ოქრუაშვილთან ერთად იყო დაპატიმრებული, გამოუშვეს და დააბარეს - ქიბართან სალაპარაკო გვაქვსო. დავურეკე კეზერაშვილს და ვუთხარი, რომ სახლში ვიყავი (არადა, მაშინ, გვარამია აცხადებდა, გაქცეულიაო). კეზერაშვილმა მანქანა გამომიგზავნა და მასთან შესახვედრად წავედი. კეზერაშვილმა 10 000 000 დოლარის გადახდა მომთხოვა. აქედან 10 000 000 ლარი უნდა გადამეხადა ოქრუაშვილის გირაოს საფასურად, ხოლო დანარჩენი იყო ჩემი პერსონალური ჯარიმა - ვინაიდან არ მიყვარდა მიშა სააკაშვილის ხელისუფლება, მათ პერიოდში ნაშოვნი ფული უკან უნდა დამებრუნებინა.
- რას გულისხმობდნენ, ტენდერებში რომ უპირატესობას გაძლევდნენ?
- მე მეკითხებოდნენ, კონკრეტულ საქმეს გავაკეთებდი თუ ვერა. მე გამკეთებელი ვიყავი, მივდიოდი და ვაკეთებდი. ამ პერიოდში ტენდერებზე გაცილებით მომგებიანი და მყარი ბიზნესი მქონდა - „პროქტერ ენდ გემბელის" პარტნიორობა და ამ საქმით გაცილებით დიდი ხნით ადრე ვიყავი დაკავებული, ვიდრე მიშა სააკაშვილი ხელისუფლებაში მოვიდოდა. 2003 წლისთვის, როდესაც ისინი ხელისუფლებაში მოვიდნენ, ჩვენ ვიყავით ყველაზე დიდი სადისტრიბუციო კომპანია კავკასიაში.
საკმაოდ მდიდარი ადამიანი ვიყავი და არავინ დამაბრალოს, რომ მათ დროს ვიშოვე ფული. მათი შავი პიარის შედეგია, რომ დღემდე ხალხს ჰგონია, თითქოს, ოქრუაშვილის დახმარებით ვიშოვე ფული. მე ოქრუაშვილის დახმარებით, რაც მანამდე მქონდა ნაშოვნი, ყველაფერი დავკარგე - საუბარია 50 000 000 დოლარის ღირებულების აქტივებზე და ნორმალურ სახელმწიფოში ჩვენი ზარალის კომპენსაცია 100 000 000 დოლარამდეც მიაღწევდა.
- თანხა, რომლის უკან დაბრუნებაც მოგთხოვეს, გადაიხადეთ?
- არ გადავიხადე, კეზერაშვილს ვუთხარი: მეგობრობის გამო, თუ გირაო მაქვს გადასახდელი, შენ რა იცი, მეგობრობაში რამდენს ვიხდი- მეთქი. რამდენიც მიღირს, იმდენს გადავიხდი, შენ თუ მნახე, ისიც მნახავს და რამდენსაც მივცემ, იმდენს მივცემ, შენ ვინ გეკითხება-მეთქი. ასე რომ, 10 კაპიკსაც არ გადაგიხდით-თქო, ვუთხარი და წამოვედი. ამას მოყვა, როგორც გითხარით, ჩემი ძმის დაპატიმრება. პატიმრობიდან სამი დღის შემდეგ, დავუკავშირდი დათა ახალაიას და ვუთხარი, რომ ფულის სანაცვლოდ დავუთმობდი „ინტერნეიშენალ ბილდინგ კომპანის", რომელიც სახელმწიფო დაკვეთებს ასრულებდა. ამ კომპანიას, შესრულებული სამუშაოს სანაცვლოდ სახელმწიფოსგან დიდი თანხები ჰქონდა ასაღები. თანხმობა განაცხადეს.
ამის შემდეგ მოხდა კომპანიის წილების გადაფორმება იმ ადამიანებზე, რომლებიც ადრე ჩემთან მუშაობდნენ, ოღონდაც ხელისუფლებას ისინი კონტროლის ქვეშ დაახლოებით ორი წლის განმავლობაში ყავდა.
სხვათა შორის, ამ კომპანიას და მის საბანკო ანგარიშებსაც მანამდე ყადაღა დაადეს, ხოლო როგორც კი წილები გადაფორმდა, მეორე დღეს სასამართლომ დაადგინა, რომ კომპანიის ანგარიშებს, თურმე, ყადაღა აღარ უნდა ჰქონოდა. ერთი დღით მოხსნეს ყადაღა, ორი სამინისტროდან - იუსტიციის და თავდაცვის სამინისტროდან მოხდა ტრანსფერი ამ დაყადაღებული კომპანიის ანგარიშზე, ჩარიცხეს დაახლოებით შვიდი მილიონი ლარი და ისევ დააყადაღეს კომპანია. იმავე დღეს, ეს თანხები მიმართეს ოქრუაშვილის გირაოს ანგარიშზე. თუმცა, ამ დროს ოქრუაშვილი 20 დღის გამოსული იყო ციხიდან. გადახდის ქვითრები ჩემთან დარჩა და სტრასბურგის სასამართლოსთვის არის წარდგენილი. ისევე, როგორც ჩემ მიერ ოქრუაშვილის გირაოს გადახდის ისტორია შეთხზეს, დღესაც ცდილობენ, ჩემი სახელი დააკავშირონ ოქრუაშვილთან და კვლავაც აგრძელებენ აბსურდული ისტორიების მოყოლას, რომ თითქოს, მე ოქრუაშვილმა მომცა „რუსთავი 2"-ის შესაძენი ფული, თუ კომპენსაცია გადამიხადა. ურთიერთსაწინააღმდეგო რამეებს ამბობენ ნახევარსაათიან ინტერვალში. სრული პასუხისმგებლობით ვაცხადებთ, ეს არის გვარამიას მიერ უნიჭოდ შეთხზული კიდევ ერთი ყალბი ისტორია, რომელსაც სინამდვილესთან არანაირი კავშირი არა აქვს.
თუმცა მე გვარამიასთან ჯერჯერობით სალაპარაკო არაფერი მაქვს. როგორც იცით, ტელედებატებში გამოვიწვიე „რუსთავი 2"-ის ნომინალური მფლობელები - ყარამანაშვილები და დღემდე პასუხი არ მიმიღია. რაც შეეხება გვარამიას, მისი, როგორც კომპანიის დირექტორის საქმიანობის კანონიერების შესწავლას აუცილებლად მოვითხოვ, როდესაც დავიბრუნებ ტელეკომპანიას.
- გჯერათ, რომ ამ დავაში გაიმარჯვებთ და „რუსთავი 2"-ს დაიბრუნებთ?
- რა თქმა უნდა, მჯერა და ამის მჯეროდა მაშინაც, როცა ამაზე ფიქრიც არ შეიძლებოდა. არ შეიძლება, საბოლოოდ სიმართლემ არ გაიმარჯვოს. ამისი მჯეროდა მაშინაც, როდესაც მთლიანად მიშას ნებაზე დამოკიდებულ სასამართლოში და პროკურატურაში ვცდილობდი ჩემი სიმართლის დამტკიცებას. კიდევ ერთხელ მინდა ვუთხრა ყველას, ვისაც გული შესტკივა თავისუფალ და დამოუკიდებელ მედიაზე, როგორც საქართველოში, ასევე მის ფარგლებს გარეთ: მეგობრებო, „რუსთავი 2"-ის დაბრუნებასთან დაკავშირებულ დავაში ჩემი გამარჯვება იქნება გარანტია იმისა, რომ ეს არხი გახდება მიუკერძოებელი მედიასაშუალება და დაიბრუნებს საზოგადოების მხრიდან პატივისცემასა და სიყვარულს.
გვანცა გიორგობიანი
გაზეთი „ვერსია"
