სოფელი მინდა... აი, ისეთი სოფელი მინდა, მთაზე როა „შეფენილი" და ბევრი, ძალიან ბევრი ოჯახი ერთ პატარა ოჯახად რო ცხოვრობს... ისეთი სოფელი მინდა, სახლიდან სახლამდე ერთი ვიწრო ბილიკი რომ მიუყვება, საცალფეხო...
აი, ისეთი ცოცხალი და მშრომელი სოფელი მინდა, გვალვის დროს წვიმებს რო უმღერიან და წვიმის დროს - მზეს...
სოფელში ყველა ყველას რომ იცნობდეს და არც მიშველება ეთაკილებოდეთ საქმეში და არც გაჭორვას „ერიდებოდნენ"...
ბევრი ბილიკი და ამ ბილიკებზე სასიარულოდ მეზობლებთან ნებისმიერ რამეზე „სასესხებლად" გასვლის მიზეზი მინდა....
ჩემ სოფელში ბევრი ბავშვი უნდა იყოს, რომ სიცოცხლე ახსოვდეს ყველას... მინდა, სოფელი თანდათან იზრდებოდეს და ჩემი შვილები ჩემს სახლში ზრდიდნენ შვილებს და მათაც უხაროდეთ თავისი შვილების შვილების სირბილი მათ სიახლოვეს...
ისეთი სოფელი მინდა, ჩემი ეზოს გასალამაზებლად რო მზობელი ბალღს ატანდეს ახალი ლამაზი ყვავილების ნერგებს...
ყველაზე სუფთა ადგილი მინდა... სადმე ცასთან ახლოს... ყველაზე მაღალ ადგილას... არც ტელეფონი და არც ცივილიზაცია... მხოლოდ მე! და მხოლოდ ჩემი „ცივილიზაცია" მინდა ....მთა ... ნიავი... და შენ..
ავტორი: რუსუდან ზვიადაური, 2013 წ.
