გუშინ მეგობართან მივდიოდი, ტაქსი გამოვიძახე, ცოტა ხანში მოკლე ტექსტური შეტყობინება მომივიდა, მანქანა მალე იქნება ადგილზეო. რამდენიმე წუთში მძღოლმაც დარეკა, ყურმილში ქალის ხმა გავიგონე, სიმართლე გითხრათ, ეს პირველი შემთხვევა იყო, როდესაც ქალ ტაქსის მძღოლს გადავეყარე.

ცოტა კი დავიბენი, მაგრამ მალევე მოვედი აზრზე, მადლობა გადავუხადე და სახლიდან გავედი. 15 წუთი მაინც ვიყავით გზაში და მინდა გითხრათ, რომ ეს ყველაზე დასამახსოვრებელი მგზავრობა იყო. მას სამი შვილი და მეუღლე ჰყავს, რომელიც მუშაობს, უბრალოდ, მისი ხელფასი ოჯახს არ ჰყოფნის, ამიტომაც, ბევრი იფიქრა თუ ცოტა, გადაწყვიტა, ოჯახს დახმარებოდა და ტაქსისტობა დაიწყო.

და რა არის ამაში განსაკუთრებული? ან მე რატომ მეუცხოვა ქალის ხმა ? იმიტომ, რომ არ ვართ შეჩვეულები ქალების „კაცის" საქმით დაკავებას, არადა, ევროპის არა ერთ ქვეყანაში ყველაში თუ არა, ეს ჩვეულებრივი მოვლენაა და იქ მომუშავე ქალებს, არც უპატრონოებად, არც გონებაშეზღუდულებად აღქივამენ.

იკითხავთ, აქ ვინ ფიქრობს ასეო? -  არა ერთი. სამწუხაროდ, თავად მძღოლი მომიყვა  რამოდენიმე ისტორიას, რამაც ძალიან დამთრგუნა და შემრცხვა იმ საზოგადოების, რომელშიც ვცხოვრობ.

რატომ უნდა აგინოს კაცმა ქალს, მხოლოდ იმიტომ, რომ ის მძღოლად მუშაობს? როგორც მითხრა, არა ერთხელ ჰქონია მსგავსი შემთხევევა, როდესაც ეუბნებიან: „შენ რა, ქმარი არ გყავს?" „უპატრონო ხარ?" „ეს შენი ოჯახის სირცხვილია" და ა.შ.

„არადა, რას ვაშავებ. ვცდილობ ოჯახი შევინახო. ბავშვებს საჭმელი არ მოვაკლო, ვინმეს ხომ არ ვართმევ? ხომ არ ვქურდობ? პატიოსანი შრომით ვშოულობ კაპიკებს. ესენი კი ისე უგულოდ მეტყვიან ხოლმე ასეთ რაღაცებს, მგონია ადამიანობა სულ დაკარგული აქვთ. არადა, რას ვაშავებ? ვაშავებ რამეს"?

ყველანაირად ვეცადე დამემშვიდებინა და ვურჩიე სხვისი აზრისთვის ყურადღება არ მიექცია. „თავიდან ვბრაზდებოდი და გული მტკიოდა ახლა უკვე მივეჩვიე, რაც უნდათ ილაპარაკონ", - მიპასუხა და გზა განაგრძო. ისიც კი მითხრა, ქალებისგან რომ არ ველოდი, ერთხელ გამაჩერეს და რომ დამინახეს, - იკივლეს, - შენ როგორ ჩაგიჯდებით მანქანაშიო! - არადა, პატარაობიდან ვმართავ მანქანის და ძალიან კარგადაც ვატარებო. ეჭვი მეპარება აქ მანქანის ტარების ცოდნა-არცოდნაზე იყოს ლაპარაკი, წლების წინ პოლიციელი ქალის დანახვაზეც თვალები უფართოვდებოდა ბევრს, არადა, მთავარია ერთმანეთის შრომის დაფასება ვისწავლოთ. ადამიანს გული არ ვატკინოთ, იმიტომ, რომ ყოველი ასეთი კომენტარი ამ ქალბატონს გულს უკლავს, თუმცა მისი ჟინი და მონდომება, დარწმუნებული ვარ, ყველა იმ ავის მთქმელზე მეტად დასაფასებელია.

ყველაზე ცუდი კი ის არის, როცა ხედავ რომ ადამიანს უჭირს (ვეჭვობ, ვინმეს ულხინდეს და ტაქსისტობა გადაწყვიტოს ამ ქვეყანაში) უფრო უმატებ და ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ, შეურაცხყოფას აყენებ...

მოდით, დავაფასოთ ერთმანეთი, ვიყოთ უფრო ლოიალურები, სამართლიანები და ცოტა უფრო მეტად კეთილები და ასე მსოფლიოს თუ ვერა, სხვა ადამიანის ერთ დღეს მაინც შევცლით უკეთსობისაკენ.

წყარო :