ბილწსიტყვაობა და უცენზურო სიტყვების მოსმენა არავის მოსწონს, მაგრამ სამწუხაროდ, ეს უსიამოვნო მოვლენა ჩვენი ცხოვრების თანმდევი ნაწილია. ბევრს ჰგონია, რომ ბილწსიტყვაობა მხოლოდ ჩვენი ეპოქის დამახასიათებელი ნიშანია, მაგრამ ეს ცოდვა ისევე ძველია, როგორც კაცობრიობა. ცნობილია, რომ ძველ რომსა და ელადაში შენობების კედლებზე წერდნენ უწმაწურ სიტყვებს და ეს მოსახლეობის წუხილს იწვევდა. ძველი აღთქმის რჯულით, თუ შვილი ძვირს ეტყოდა დედას ან მამას, მას მოწმეთა თანდასწრებით ქვებით ჩაქოლვა ელოდა.

სხვათა შორის, ასეთივე ხვედრს იზიარებდნენ მეძავები და მრუშები. ბილწსიტყვაობის სასტიკი მოწინააღმდეგე იყო და არის მართლმადიდებლური რელიგიაც: „უმჯობესია, სიმყრალე ამოგდიოდეს პირიდან, ვიდრე ბოროტი სიტყვა“, - წერდა წმინდა იოანე ოქროპირი...

თანამედროვე საქართველოში ბილწსიტყვაობა უკვე აღარავის უკვირს: გინება ისმის ქუჩაში, გინების ხმა გამოდის ოჯახებიდან, იგინებიან ქალები და თინეიჯერი გოგონებიც კი... ბოლო ხანებში, უწმაწური სიტყვები ქართული სატელევიზიო არხების „სავიზიტო ბარათადაც“ იქცა. ჩვენს საზოგადოებაში ბევრი ფიქრობს, რომ უნდა არსებობდეს ერთგვარი შეზღუდვა, აკრძალვა, რომელიც ტელეეთერიდან უცენზურო სიტყვებს „გააქრობს“. ჟურნალი „გზა" დაინტერესდა, რას ფიქრობენ ამ საკითხზე ცნობილი ადამიანები, რომლებსაც ტელევიზიასა და კამერებთან შეხება ხშირად უწევთ.

ეკა მამალაძე, მომღერალი:

„შემიძლია დაბეჯითებით ვთქვა, რომ ჩემს ოჯახში მსგავსი რამ არ გამიგია და შესაბამისად, როგორ, რა გარემოშიც გავიზარდე, ისე ვაზროვნებ. ჩემი აზრით, ამ პრობლემას ცენზურა და აკრძალვები ვერ უშველის, ასეთი მეთოდი ჩემთვის მისაღები არ არის. ჭკუას ვერავის ვასწავლი, მაგრამ თუ გადაცემაში ან ფილმში რაღაც არ მსიამოვნებს და არ მომწონს, მაშინვე სხვა არხზე გადავრთავ ხოლმე. შეიძლება ახალგაზრდები სხვაგვარად აზროვნებენ, მათთვის ეს ჩვეულებრივი ამბავია, მაგრამ მე მგონი, ყველაფერი არასწორი აღზრდის ბრალია. ახალგაზრდის საქციელზე, მათ მეტყველებაზე გარემოც წარუშლელ გავლენას ახდენს, მაგრამ როგორ მოიქცევა, რას იტყვის ან რას გააკეთებს - ეს მაინც ადამიანის არჩევანია.“

წყარო :