გზა დიღმის მასივიდან ვაკემდე 20 წუთში დაფარა, სიტყვა არ დაუძრავს არც ძველ და არც ახლანდელ ხელისუფლებაზე.

თქვა, რომ კარგს აგვიანდება, დრო სჭირდება, ცუდი უფრო მალე ხდება. ლაპარაკისას თქვა სიტყვები-დაინთქმება, ბადალი, სანუკვარი, წილხვედრი, სამშობლო, დრო ოქროს წუთებია, რწმენადაკარგული, მოუთვინიერებელი და ერთი ფრაზაც- ცას მაშინ შეხედავენ და პირჯვარს იწერენ, როცა ჭექა-ქუხილიაო...

კაცი ალბათ, სამოცდაათს მიტანებული იქნებოდა ან ცოტა მეტის და არ დაუჩივლია, რომ ორი დიპლომი ქონდა, მაგრამ ტაქსისტობდა...