როცა მთელი ქვეყანა დამუნჯებულია უდანაშაულო ბიჭის მკვლელობით და ამ დანაშაულში ეჭვმიტანილები სასამართლო პროცესზე იცინიან და ერთმანეთს თანადგომას უცხადებენ, რწმუნდები, რომ დიახაც, სისასტიკით ჩადენილი დანაშაულის თანამონაწილეები არიან და უნდა დაისაჯონ მთელი სიმკაცრით...

 ისე, როგორც ბებიაჩემი იტყოდა, ადამიანს რომ შენიშვნას აძლევ და იცინის, იმისგან კაცი არ დადგებაო!!! არც დამდგარან, მაგრამ ამდენი არაკაცი სად შეიყარა?