თბილისის თავზე კათოლიკური დროშა ფრიალებს!

ახალი საკრებულოს წევრებმა სხვადასხვა ცვლილებებთან ერთად სახელმწიფო სიმბოლიკის შეცვლაზეც დაიწყეს ზრუნვა და მერიის შენობის თავზე ხუთჯვრიანი დროშა ააფრიალეს. ეს ფაქტი უყურადღებოდ არ დატოვა პარლამენტარმა გურამ შარაძემ და საკრებულოს თავმჯდომარეს მიხეილ სააკაშვილს უკანონოდ აღმართული ალმის ჩამოხსნა მოსთხოვა.

– ბატონო გურამ, რა კომენტარს გააკეთებთ თბილისის მერიის შენობის თავზე აღმართული ხუთჯვრიანი დროშის შესახებ?

– რამდენიმე დღის წინ მერიის შენობის თავზე ახალი, უცხო დროშა აფრიალდა ისე, რომ ამის შესახებ არც აღმასრულებელი ხელისუფლების გადაწყვეტილება არსებობს და არც საქართველოს პარლამენტის მიერ მიღებული დადგენილება. ამგვარი ძალადობა უახლოეს წარსულშიც განხორციელდა, მაშინ, როცა 1921 წლის 25 თებერვალს სერგო ორჯონიკიძემ რუსეთის მეთერთმეტე წითელი არმიის ხიშტების მეშვეობით თბილისის თავზე წითელი დროშა ააფრიალა და კრემლში ლენინისა და სტალინის სახელზე დეპეშა გააგზავნა. ტექსტსაც შეგახსენებთ: “თბილისის თავზე წითელი დროშა ფრიალებს. გაუმარჯოს საბჭოთა საქართველოს!”. ფაქტობრივად ისტორია მეორდება, ოღონდ ამჯერად ძალადობა წითელი არმიის ხიშტებით არ ხორციელდება.

– ბატონო გურამ, რატომ ხართ ხუთჯვრიანი დროშის წინააღმდეგი? ის ხომ საზოგადოებაში ისტორიულ, ეროვნულ სიმბოლოდ აღიქმება?

– პირველ რიგში, აღვნიშნოთ, რომ საუბარი თეთრ, ხუთჯვრიან დროშაზეა, რომელზედაც ერთი დიდი და ოთხი პატარა ჯვარია გამოსახული. დიდი ჯვარი იმ ჯვრის სიმბოლოა, რომელზედაც მაცხოვარი გააკრეს, ხოლო პატარები ოთხ სამსჭვალს აღნიშნავს, რომლებითაც უფალი ჯვარზე მიალურსმნეს. მთელი პასუხისმგებლობით მინდა განვაცხადო: ხუთჯვრიანი თეთრი დროშა არ არის ქართული. ამას გვაუწყებს როგორც ქართული, ასევე უცხოური, კერძოდ, აღმოსავლური, დასავლეთ ევროპული და სომხური საისტორიო წყაროები. დადასტურებულია, რომ ეს დროშა იერუსალიმის სამეფოს ჯვაროსანი კათოლიკებისა გახლავთ და დღემდე ამ წმინდა მიწის მეურვის – ფრანცისკანელთა ორდენის კუთვნილებაა. ეს დროშა დღემდე ფრიალებს ფრანცისკანელთა ოფისის თავზე და, რომც იყოს ისტორიულად ქართული, ვიდრე არ არსებობს პარლამენტის მიერ მიღებული საკანონმდებლო აქტი, მისი აღმართვა დაუშვებელია. მცდარი მოსაზრება, რომ ეს დროშა ისტორიულია, წარმოშვა XIV საუკუნის ორმა საზღვაოსნო რუკამ, რომელზედაც აღნიშნული დროშა თბილისის და სოხუმის თავზეა დაფიქსირებული, რის გამოც მკვლევარებმა ის ისტორიულ, ჭეშმარიტად ეროვნულ სიმბოლოდ მიიჩნიეს. თუმცა, შემდეგ, როცა ხელმისაწვდომი შეიქმნა მსოფლიო ატლასი, მეცნიერებისათვის ნათელი გახდა, რომ იგი არამარტო საქართველოს, არამედ სხვა კონტინენტების და მათ შორის მცირე აზიის აღმნიშვნელ ტერიტორიებზეც ფრიალებდა. ის კი არა, ხმელთაშუა ზღვაში გასულ გემებზეც იყო აღმართული. საბოლოოდ მეცნიერებმა დაადგინეს, რომ XIV საუკუნეში კათოლიკე კაპიტნებისთვის გამოცემულ საზღვაოსნო რუკებზე აღნიშნული ხუთჯვრიანი დროშა ქვეყნებში კათოლიკური მისიების არსებობაზე მიანიშნებდა, რათა გაჭირვების ჟამს კაპიტნებს სცოდნოდათ, სად, რომელ სახელმწიფოში იყვნენ მათი თანამოძმეები (სარწმუნოების მიხედვით). ხუთჯვრიანი დროშა ქართული რომ არ არის, ისიც მიგვანიშნებს, რომ პირველ მსოფლიო ომში გამოიყენებოდა და საერთოდაც, ნეიტრალურ დროშად იქნა მიჩნეული. ასე რომ, ის ქართული და მართლმადიდებლური კი არ არის, არამედ კათოლიკური და ჯვაროსნულია.

– ბატონო გურამ, როგორი იყო სინამდვილეში ქართული დროშა?

– ქართულ, აგრეთვე ევროპულ და სომხურ-არაბულ საისტორიო წყაროებზე დაყრდნობით, დიდმა ქართველმა ისტორიკოსებმა ივანე ჯავახიშვილმა, მარიკა ლორთქიფანიძემ, როინ მეტრეველმა, ოთარ ჯაფარიძემ, გივი ჯამბურიამ, გოჩა ჯაფარიძემ, ნოდარ შოშიაშვილმა, ნაპოლეონ ზაქარაიამ და აპოლონ სილაგაძემ მთელი რიგი გამოკვლევები ჩაატარეს. აკაკი ბაქრაძემ ხუთჯვრიანი დროშის ეროვნულ სიმბოლოდ შერაცხვას ასეთი წერილიც კი მიუძღვნა – “ფრთხილად, დროშის ქურდობა არ დაგვწამონ!”. ასე რომ, მეცნიერები კატეგორიულად უარყოფენ აღნიშნული დროშის ეროვნულ სიმბოლოდ აღიარებას. დადასტურებულია, რომ ისტორიულად ეროვნული, გორგასლიანი და დავითიანი დროშა თეთრ ქსოვილზე გამოხატული წმინდა გიორგი იყო. უცხოელები ჩვენს ქვეყანას გეორგია-ჯორჯიას იმიტომ უწოდებენ, რომ ჩვენს უმთავრეს სიწმინდეს ოდითგანვე წმინდა გიორგი წარმოადგენდა. ეს ყველაფერი მეცნიერულადაა დასაბუთებული და მის ჭეშმარიტებაში ეჭვის შეტანის საფუძველი არ არსებობს. სიმართლე გითხრათ, მიკვირს კიდეც, რატომ ქურდობენ ახალი საკრებულოს წარმომადგენლები? რატომ აყენებენ საქართველოს შეურაცხყოფას? რატომ იგდებენ მათ მიერვე შექმნილ კანონებს აბუჩად? რატომ აყენებენ ჩვენს სახელმწიფოებრიობას კითხვის ნიშნის ქვეშ და რატომ გვაცხადებენ ოცსაუკუნოვან მართლმადიდებელ ერს ჯვაროსნების მემკვიდრედ, იმ ჯვაროსნებისა, რომელთაც უამრავი მართლმადიდებლის სისხლი აქვთ დაღვრილი? ასე რომ, თავის დროზე სერგო ორჯონიკიძის მიერ შედგენილი დეპეშა ახლებურ ელფერს იძენს. რა თქმა უნდა, ახალი დეპეშა ოფიციალურად, წერილობით არ არსებობს, მაგრამ იგი დაახლოებით ასე აჟღერდებოდა: თბილისის თავზე ფრიალებს კათოლიკე ჯვაროსნების დროშა, გაუმარჯოს კათოლიკურ, ჯვაროსნულ საქართველოს!

– თქვენი აზრით, რა სიმბოლური დატვირთვა ენიჭება ამ დროშის აღმართვას მერიაზე?

– ამ ფაქტს წმინდა პოლიტიკური დატვირთვა აქვს. ის რამდენიმე წლის წინ “ნაციონალურმა მოძრაობამ” საკუთარ დროშად აღიარა და მის ფონზე საპარლამენტო და საკრებულოს არჩევნებში გაიმარჯვა. ასე რომ, ქართველი ელექტორატის თვალში “ნაციონალური მოძრაობის” წევრები ამ დროშის მემკვიდრეებად აღიქმებიან და მერიის თავზე მისი აღმართვით ხუთჯვრიანი დროშის სახელმწიფო სიმბოლოდ გამოცხადებაზე მიანიშნებენ. მათი მიზანია, საპარლამენტო და საპრეზიდენტო არჩევნებში გამარჯვების შემთხვევაში, ეს დროშა მთელ საქართველოში ააფრიალონ. არადა, დროშის აღმართვის დროს თავიანთ სასარგებლოდ გამოიყენეს საპატრიარქო, ისარგებლეს რა მისი კეთილგანწყობილი დამოკიდებულებით ყველა პოლიტიკური პარტიისადმი. “ნაციონალურმა მოძრაობამ” მიმართა საპატრიარქოს და დროშის კურთხევა საერო პირის გიორგი ანდრიაძის უშუალო ხელმძღვანელობით მოხდა (კურთხევა ჩაატარა ერთ-ერთმა მღვდელმა). მაგრამ ხმამაღლა ვაცხადებ: თვით პატრიარქსაც რომ ეკურთხებინა ეს დროშა, მაინც არ შეიძლება კანონიერად ჩაითვალოს, რადგან სახელმწიფო სიმბოლიკის შეცვლას წყვეტს არა საპატრიარქო, არამედ პარლამენტი!

– ბატონო გურამ, რა ღონისძიების გატარებას აპირებთ მერიის თავზე აფრიალებული დროშის ჩამოხსნასთან დაკავშირებით?

– მივმართეთ საკრებულოს თავმჯდომარეს მიშა სააკაშვილს და განვუცხადეთ, რომ კათოლიკური დროშა დაუყოვნებლივ ჩამოხსნან, თორემ ჩვენ შესაბამის ზომებს მივიღებთ.

მაია მარგველანი

“ასავალ-დასავალი”, 9-15 დეკემბერი, 2002