ტრაფარეტულად ჟღერს, მაგრამ...

ყველას ჩვენი წილი კახი გვავსებდა...

ჩემდა საბედნიეროდ, ხშირი ურთიერთობა მქონდა. ჯერ კიდევ გამომცემლობა "სამშობლოში" ჩვენი "ცხოვრების" წლებიდან...

ადრე, 2003 წლამდე, რამდენიმე წლის განმავლობაში, ზედიზედ - უნივერსიტეტში სწავლისას "აკადემიური" მქონდა აღებული. თითქმის ყველა შეხვედრისას ინტერესდებოდა ჩემი სწავლის ამბებით და მეც, "დაზეპირებულად", უკვე მერამდენედ ვპასუხობდი - აკადემიური მაქვს-მეთქი, აღებული... ერთხელაც, მომიტრიალდა და - გიორგი, ბიჭო, შენ აკადემიკოსი ყოფილხარ და ამას მიმალავდიო?!...

ბოლო წლებში თავყრილობებზე და ხალხმრავალ ადგილებში ვხვდებოდით, თუმცა, იყო გამონაკლისებიც და "რეპორტიორის" რედაქციაშიც არაერთხელ გაგვაბედნიერა თავისი სტუმრობით. ერთ-ერთი ბოლო სტუმრობაც "ბეღურების ქუჩა #17"- ის საახალწლო გადაღება იყო, Edmond Minashvili-მა მოგვიყვანა და კახი კავსაძის საოცარი სიმღერით იბედნიერა მთელმა შემოქმედებითმა ჯგუფმა. მეტიც: მიზეზებს ვიგონებდით და მისი "მრავალჟამიერი" რამდენიმე დუბლადაც ჩავწერეთ...

გასახსენებელი მართლაც ბევრია...

მოსაგონარი და საამაყო...

მშვიდობით, ბატონო კახი!

მშვიდობით, ლეგენდავ!