- +

„ყველაზე მთავარი, რის გამოც „ქართულმა ოცნებამ" დაპირებები ვერ შეასრულა, ეს საკადრო პოლიტიკაა", - ამის შესახებ „აიპრესს" „ეროვნული ფორუმის" ერთ-ერთმა ლიდერმა, პარლამენტარმა ანი მიროტაძემ განუცხადა.

დეპუტატის შეფასებით, მინისტრთა კაბინეტის წევრების ნახევარი მაინც, დღეს თანამდებობაზე არ უნდა იყოს. იგი კონკრეტულ გვარებს არ ასახელებს, თუმცა ამბობს, რომ ეს განსაკუთრებით ეკონომიკური მიმართულების მინისტრებს ეხება.

მიროტაძე „ქართული ოცნების" ახალ სახეებს - თამარ ჩუგოშვილს, მამუკა მდინარაძესა და გიორგი გახარიასაც აკრიტიკებს. მათ პრინციპულობას უწუნებს.

პარლამენტარი კოალიციის დატოვებაზეც საუბრობს და ამბობს, რომ ლევან მურუსიძის სააპელაციო სასამართლოში დანიშვნა ბოლო წვეთი იყო. აცხადებს, რომ მურუსიძის მხარდამჭერებთან მისი ადგილი არ იყო.

- „ქართულმა ოცნებამ" ახალი სახეები წარადგინა. თქვენი, როგორც პოლიტიკოსის მოლოდინი გამართლდა?

- იცით როგორ არის საქმე? რამდენიმე კრიტერიუმით უნდა შეაფასო ახალი სახე. უნდა შეაფასო ის, თუ რისი მოტანა შეუძლია მას პარტიისთვის საარჩევნო ვითარებაში. ის ფაქტი, რომ განათლებული ადამიანები არიან ეს პლიუსია, ვერავინ იტყვის, რომ ეს ასე არ უნდა იყოს, თუმცა პოლიტიკოსისთვის ერთადერთი მახასიათებელი განათლება არ არის. პოლიტიკური გამოცდილების გარეშე მასზე როგორც პოლიტიკოსზე საუბარი რთულია.

მათ რეიტინგისა და ხმების მოტანა არ შეუძლიათ. ყველაფერი უახლოეს პერიოდში გამოჩნდება, როდესაც ისინი დისკუსიებში ჩაერთვებიან, საზოგადოებას მსოფლმხედველობას გააცნობენ. მათ შესახებ ბევრი არაფერი ვიცი, გარდა იმისა, რომ ისინი განათლებული ადამიანები არიან, მაგრამ ისინი ალბათ რეიტინგის გამო არ შერჩეულან... როგორც ჩანს, ბიძინა ივანიშვილის პერსონალური რესურსის იმედი აქვთ.

გარდა ამისა, იქ იყვნენ წარმოდგენილი ადამიანები, მაგალითად გოგი გახარია, რომელიც წლების განმავლობაში ბიზნესომბუდსმენი იყო. ამიტომ მისი გაკეთებული საქმეებით უნდა ვიმსჯელოთ, მე ამის შესახებ ბევრი არაფერი ვიცი. ამით თქვენ - ჟურნალისტები უნდა დაინტერესდეთ, მან ამდენი ხნის განმავლობაში რამდენად შეუწყო ხელი ბიზნესის განვითარებას. თუ გავითვალისწინებთ იმას რომ, ქვეყანაში ტოტალური უმუშევრობა და სოციალური კრიზისია, მაშინ უნდა ვიფიქროთ, რომ მას ამ პროცესებში მონაწილეობა არ მიუღია, ან მაინცდამაინც კარგი ხედვები არ ჰქონდა.

ასევე წარმოდგენილები არიან აღმასრულებელი ხელისუფლების წარმომადგენლები, მინისტრის მოადგილეები... მაგალითად, შს მინისტრის მოადგილე არჩილ თალაკვაძე. მე ახლა გვარები აღარ მახსოვს ზუსტად, მაგრამ მათთან მეტ-ნაკლები შეხება ჰქონდათ. უნდა გადაიხედოს მათი გაკეთებული საქმეები - ჰქონდათ თუ არა ინიციატივები, მიიყვანეს თუ არა ის ბოლომდე, რამდენად პროგრესული და ნოვატორული იყო და ა.შ. მგონი ეს ჟურნალისტების საქმეა.

- „ოცნების" ახალ სახეებს „ნაციონალური მოძრაობის" ათეულს ადარებენ. ამასთან დაკავშირებით თქვენ რას იტყვით?

- მე ვერ შევადარებ, ვინაიდან არ ვიცი იქნებიან თუ არა ეს ადამიანების სიაში მოწინავე პოზიციებზე.

- როგორც ახალი სახეები ასე შეადარეთ...

- ბევრი კრიტერიუმია. „ნაციონალური მოძრაობის" ახალი სახეები მძიმე მოცემულობაში არიან. შესაძლოა, რაღაც საკითხებში მაღალი კვალიფიკაცია ჰქონდეთ, მაგრამ მორალურად ძალიან დამძიმებულები არიან. იმ ფაქტორებიდან გამომდინარე, რაც ამ პარტიას აქვს.

ძნელია თქვა, რომელი სჯობს. თუ იმას მეუბნებით დებატებში რომელი რომელს მოუგებს, ეს დამოკიდებულია იმაზე რამდენად სწორად შეუძლიათ „ქართული ოცნების" ახალ სახეებს აზროვნება და როგორია მათი პოლიტიკური მსოფლმხედველობა. ეს მაინც მათ პერსონაზე და შესაძლებლობებზეა დამოკიდებული, რომელიც მე არ ვიცი.

ძალიან გამიჭირდება გიპასუხოთ, მაგალითად ოთო კახიძე აჯობებს თუ მამუკა მდინარაძე, არ ვიცი. ისე ამ ორ პიროვნებას შორის ჩემთვის განსხვავება არ არის. წლების განმავლობაში ორივე კარგად იყო „ნაციონალურ მოძრაობასთან". ერთი დარჩა, მეორე წამოვიდა და ახლა ადგილს ეძებს.

- იურისტები შეადარეთ, თამარ ჩუგოშვილიც იურისტია. მას როგორ შეადარებდით კახიძეს?

- ეს მაგალითისთვის მოვიყვანე. ერთი რამე ვიცი ზუსტად, თამარ ჩუგოშვილს შეეძლო ყოფილიყო ბევრად უფრო კრიტიკული მიხეილ სააკაშვილის ხელისუფლების მიმართ. რამდენად ლოიალური იყო, ან რამდენად ჰქონდა შესაძლებლობა უფრო მეტი კატეგორიულობა და პრინციპულობა გამოეყენებინა ეს ცალკე თემაა. მახსოვს ადამიანები, რომლებიც მიხეილ სააკაშვილს ებრძოდნენ. სახელები და გვარები მახსოვს, მათ შორის ჩუგოშვილი არ მახსოვს. იმის მიუხედავად, რომ ის იყო სამოქალაქო სექტორში და მას ჰქონდა ვალდებულება, რომ ყველა იმ უკანონობაზე, რომელიც ქვეყანაში ხდებოდა ჰქონოდა საკუთარი პოზიცია და მის ხელთ არსებული ყველა შესაძლებლობა გამოეყენებინა. თუმცა ეს არ ნიშნავს იმას, რომ მე ჩუგოშვილი მომწონს, ან არ მომწონს. ასეთი დამოკიდებულება არ მაქვს.

- 2012 წელს „ქართულ ოცნებას" წინასაარჩევნოდ დაპირებები მრავლად ჰქონდა. როგორ ფიქრობთ, მან ამ დაპირებების შესრულება შეძლო?

- საინტერესო იქნება ამ ახალი სახეების მოსაზრებები, მინიმუმ ამაზე მაინც უნდა გაგცენ მათ პასუხები. მათი ანალიზით ნათელი გახდება, რამდენად გააზრებული აქვთ ის მოცემულობა, რომელიც ქვეყანაშია.

ზოგი შესრულდა ზოგი - არა. რა თქმა უნდა, სასამართლო რეფორმა ჩაგვივარდა. თუ აღიარება არ გვინდა, ნუ ვაღიარებთ. ის, რომ ეკონომიკაში სერიოზული პრობლემებია ამას ზედმეტი მტკიცება არ სჭირდება. ლარის კურსი ისევ დაცემულია და ხელისუფლებიდან რატომღაც ამაზე არავინ საუბრობს. რატომ? არ ვიცი. ეს მომგებიანი თემა არ არის და ამიტომ თავის არიდება ხდება. ეს იმის ბრალი არ არის, რომ ვინმემ რამე არ მოინდომა, ეს არასწორი საკადრო პრობლემის ბრალია.

ყველაზე მთავარი, რის გამოც „ქართულმა ოცნებამ" დაპირებები ვერ შეასრულა, ეს საკადრო პოლიტიკაა. აღმასრულებელ ხელისუფლებაში თანამდებობებზე არიან ადამიანები, რომლებიც თანამდებობაზე არ უნდა იყვნენ.

- ვის გულისხმობთ?

- ნახევარი მაინც არის მინისტრთა კაბინეტში, რომლებიც თანამდებობებზე არ უნდა იყვნენ.

- დაასახელეთ კონკრეტული გვარები...

- მე რატომ უნდა დავასახელო. პრემიერ-მინისტრმა გადახედოს ვინ როგორ მუშაობს. მე გითხარით, რომ ნახევარი არ უნდა იყოს. განსაკუთრებით ეს ეკონომიკურ მიმართულებას ეხება. როდესაც ქვეყანას მთავარი გამოწვევა აქვს ეკონომიკური მიმართულების მხრივ და ეს მოცემულობა არ იცვლება, ეს ნიშნავს, რომ პრობლემაა საკადრო პოლიტიკაშიც და ეკონომიკურ პოლიტიკაშიც. ორივე შემთხვევაში მთავრობის მეთაურმა გადაწყვეტილება უნდა მიიღოს. როგორც ჩანს, ეს მას მოსწონს. ვნახოთ, როგორი იქნება პასუხისმგებლობა, რომელსაც ჩვენ ყველა 8 ოქტომბრის არჩევნებზე დავინახავთ.

თუმცა, წინგადადგმული ნაბიჯებიც არის. დღეს შორს ვართ დაშანტაჟებისგან, შიშისგან, იძულებისგან და ა.შ. ჩვენმა მოქალაქეებმა მოიპოვეს სიცოცხლის უფლება, რომელიც წართმეული ჰქონდათ. მაგრამ დაპირებები რომელიც უკავშირდებოდა სოციალურ საკითხებს, საინვესტიციო გარემოს შექმნას, საშუალო ბიზნესის გაჩენას. ამ მიმართულებით არაფერი შეცვლილა.

- „ეროვნული ფორუმი" მმართველ კოალიციაში სამ წელზე მეტ ხანს იყო. იღებთ თუ არა თქვენ წილ პასუხისმგებლობას იმ პრობლემებზე, რომელიც ჩამოთვალეთ?

- რა თქმა უნდა, ვგრძნობ, იმ დრომდე ვიდრე ჩვენ იქ ვიყავით. ამ თემაზე საუბარი ასე მინდა დავიწყო, რომ წარმატებულ კოალიციებს მისი დამფუძნებელი სუბიექტები არ ტოვებენ. ეს არ იყო პოლიტიკური ახირება, ეს იყო იმ პროცესების დაბოლოება, რაც კოალიციაში ხდებოდა. იყო განსხვავებული მოსაზრებები, ვცდილობდით გუნდის შიგნით, ზედმეტი აფიშირების გარეშე მოგვეხდინა პოზიციების დაახლოება, მაგრამ ხშირ შემთხვევაში უმცირესობაში ვრჩებოდით.

ერთ მაგალითს მოგიყვანთ, ჩვენ გვინდოდა, 2016 წლის არჩევნები პროპორციული სისტემით ჩატარებულიყო და არა მაჟორიტარულ-პროპორციულით. თუმცა, მაშინ აბსოლუტურ უმცირესობაში აღმოვჩნდით. 2-მა თუ 3-მა დაუჭირა ჩვენს პოზიციას მხარი. ეს ალბათ იმიტომ რომ, მათ არ ჰქონდათ გამარჯვების იმედი. ალბათ, დარწმუნებულები არიან, რომ მაჟორიტარულ-პროპორციულით მეტი შესაძლებლობები ექნებათ.

- დაახლოებით როდის ხდებოდა ეს?

- 2015 წლის შემოდგომაზე.

- თქვენი პოზიცია „რესპუბლიკელებმაც" არ გაიზიარეს?

- აღვნიშნე, რომ რამდენიმე ადამიანმა გაიზიარა. „რესპუბლიკელებს" მხარი რომ დაეჭირათ, ამასაც ვიტყოდი. მთლიანობაში შეიძლება ათი ადამიანი ყოფილიყო, ვინც პროპორციულ სისტემაზე გადასვლას ვითხოვდით.

რაც შეეხება ჩვენს მიერ კოალიციის დატოვებას, ამაზე პირველმა ღიად მე განვაცხადე. ეს უკავშირდება იმას, როდესაც ლევან მურუსიძე სააპელაციო სასამართლოს მოსამართლედ აირჩიეს. ჩემს ფრაქციაში პირადად დავაყენე საკითხი. თუ მანამდე ვფიქრობდი, რომ რაღაცეების გამოსწორება შეიძლებოდა, მაშინ ნათელი გახდა, რომ კოალიციაში ჩვენ აღარაფერი გვესაქმებოდა. ეს იყო ბოლო წვეთი.

როდესაც კოლექტიურ გირგვლიანს კლავენ კოლექტიური ადეიშვილები, მერაბიშვილები, სალაყაიები და ა.შ. ჩვენ ამ გადაწყვეტილებით ეს ადამიანები ჩვენს რეალობაში გადმოვიყვანეთ. დარწმუნებული ვარ მურუსიძე ააშენებს ისეთ სასამართლოს, როგორიც იყო ადრე - მორჩილი. იქ, სადაც მურუსიძის მხარდამჭერები იყვნენ ჩემი ადგილი არ იყო.

- არასწორი საკადრო პოლიტიკა ახსენეთ, ამ საკითხზე თუ დაგისვამთ საკითხი გუნდის შიგნით?

- მე ბევრჯერ დამიყენებია საკითხი, რომ იქნებ მოგვესმინა მინისტრებისთვის. სამთავრობო საათი დაგვენიშნა და კონკრეტულ საკითხებთან დაკავშირებით მოგვეწვია. გახსოვთ, ვნებათა ღელვა იყო კულტურის სამინისტროს მიმართ, ასევე ფინანსთა სამინისტროს. მარტო „ფორუმზე" და ანი მიროტაძეზე არ არის საუბარი, გუნდში სხვებიც იყვნენ, ვინც ამ საკითხებს აყენებდნენ. აღმასრულებელი ხელისუფლების კონტროლი ჩვენი პირდაპირი მოვალეობაა. სამწუხაროდ, საქართველოში მინისტრებს ჰგონიათ, რომ იმაზე მეტი უფლებები აქვთ ვიდრე ვალდებულებები. მათ არ ესმით, რომ უფლებების ქონა ვალდებულებებთან პირდაპირ პროპორციული უნდა იყოს.