ავტორი ნუგზარ ფოფხაძე
ესეც იმ ბრიყვ მოპოლიტიკოსო ტიპაჟს ეკუთვნის, ვინც გვიმტკიცებდა, რომ თურქეთი ჩვენი ისტორიული(!!!) მეგობარი ყოფილა.
უვიცობა ერთია და ამბიციურობა, თანაც უსაფუძვლო და ღიმილის მომგვრელი - მეორე.
ზოგიერთის დედა უსირცხვილოდ აცხადებს რომ მისმა შვილმა შეჰქმნა თანამედროვე ქართული სახელმწიფო, რასაც ეთანხმება არა მარტო მავანი იდიოტი, არამედ მეტისმეტად „თავმდაბალი“ ე.წ. „შამქმნელი“.
ახლა ამ ავადმყოფების კასტას დაემატა ეს კორუმპირებული კიევის „მგიმოს” კურსდამთავრებული თავხედი, ვინც ამტკიცებს, რომ ბათუმი მე შევქმენიო…
ასათიანზე რომ ფსიქიატრული კლინიკა იყო, იქაურ პალატებში საკუთარ „გმირული” წარსულის მოგონებებით გულს იოხებდა არაერთი „ნაპოლეონი“, „ბისმარკი“, „აღმაშენებელი“…
ახლა ექიმები მზად არიან, „გულში ჩაიკრან“ თანამედროვე „ვახტანგ გორგასალი“, „ბაგრატ მეფე“, „სულთანი სულემანი“ თუ… „ლავრენტი ბერია“!
ამათ ვერც რამდენიმე დიდი ავლიპიც კი ვეღარ უშველის.