თამაზ შანავა: ჩემი ხედვა თემაზე - ვლადიმერ პუტინის ინტერვიუ ამერიკელ ჟურნალისტ ტაკერ კარლსონთან

- +

12 თებერვალი. 2024. 12:38

09.02.2024 წ. გამოვიდა რუსეთის პრეზიდენტის ვლადიმირ პუტინის ინტერვიუ აშშ-ში ცნობილ ჟურნალისტ ტაკერ კარლსონთან. ყურადღებით გავეცანი და შევეცადე მის არსში ჩაწვდომას.

ჩემი ხედვა თემაზე: რუსეთის პრეზიდენტის ვლადიმერ პუტინის ინტერვიუ ამერიკელ ჟურნალისტ ტაკერ კარლსონთან.

მუხედავად იმისა, რომ ინტერვიუში იკვეთება კარლსონის ლოიალური დამოკიდებულება პუტინისადმი, ის მაინც ამერიკელი ჟურნალისტია და საჭირო კითხვები დასვა. ამასთან, ბევრი აქტუალური კითხვა რატომღაც არ დასვა.

ორწლიან, სისხლისმღვრელ ომში მყოფი ქვეყნის ლიდერის ორსაათიანი ინტერვიუ მსოფლიოს გასაგონად, ყველა შემთხვევაში რელევანტურია და შესაძლოა დადებითი როლი ითამაშოს, 500 ბავშვის მკვლელი ხოცვა-ჟლეტის, ნებისმიერი სცენარის შესაჩერებლად.

ყველაზე საინტერესო ამ ინტერვიუში ის არის, რომ პუტინმა ნაწილობრივ შეცვალა თავისი ახსნა ომის დაწყებასთან დაკავშირებით. ადრე თუ ამბობდა, რომ „სამხედრო ოპერაციის“ მიზეზი იყო უკრაინის ნატო-ში სწრაფვა, ახლა ძირითადი აქცენტი გააკეთა ე.წ. სამხედრო გადატრიალებაზე უკრაინაში 2014 წელს. ამასთან, ერთხელაც არ უხსენებია ე.წ. სტამბულის შეთანხმება, სადაც რუსეთი თანხმდებოდა ნატო-ს გაფართოებას, ოღონდ არა მესამე ქვეყნის უსაფრთხოების ხარჯზე (ასე ლაპარაკობდა პუტინი ადრე).

პუტინმა ახსენა, რომ ისინი (რუსები) დათანხმდნენ სსრკ-ს დაშლის დროს საზღვრებზე, მაგრამ არ შეთანხმებულან ნატო-ს გაფართოებაზე; უკრაინის ნატო-ში შესვლაზე; იქ ბაზების შექმნაზე.

აღსანიშნავია, რომ შეთანხმების არავითარი დოკუმენტი არ არსებობს.

მეტად საყურადღებოა პუტინის წუხილი იმის გამო, რომ თურმე „აშშ და მისი სატელიტები“ მხარს უჭერდნენ სეპარატისტებს და ტერორისტებს კავკასიაში (იგულისხმა ჩეჩნეთი). აშშ-ის პრეზიდენტმა (შეხვედრისას) მტკიცებულება მოსთხოვა. პუტინი მზად იყო ამისთვის და ეგრევე გადასცა. მან თურმე დახედა ქაღალდებს და პუტინს უთხრა (სიტყვასიტყვით): „Но я им надеру жопу“. გახარებულმა პუტინმა მოგვიანებით, შესაბამისი სამსახურების მეშვეობით, რეაგირებაზე პასუხი მოითხოვა, სადაც თურმე ამერიკელებმა უპასუხეს: „ჩვენ ვმუშაობდით ოპოზიციის სასარგებლოდ რუსეთში. მიგვაჩნია, რომ ეს სწორია და ასე გავაგრძელებთ“.

პუტინმა გაიხსენა ბელგრადის დაბომბვა ნატო-ს თვითმფრინავების მიერ და ამას გაერო-ს წესდების უხეშ დარღვევად თვლიდა. ამაზე თურმე აშშ-მ გაეროს წესდების მოძველება დაასახელა. პუტინმა დასვა რიტორიკული კითხვა, რომ თუ აშშ-ს გაეროს წესდების მოძველების გამო შეუძლია ბელგრადის დაბომბვა, იგივე რატომ არ შეუძლია რუსეთს უკრაინაში 2014 წ. სამხედრო გადატრიალების აღსაკვეთად?

პირადად მახსოვს პუტინის ცივსისხლიანი მუქარები აშშ-ის იმ ნაბიჯებზე, რაც მას მიუღებლად მიაჩნდა, რომ ადეკვატური პასუხები არ დააყოვნებდა.

აქედან შეიძლება დავასკვნათ: პუტინმა დაგმო აშშ-სა და მისი „ევროპელი სატელიტების“ ჩარევა რუსეთის, როგორც დამოუკიდებელი, გაერო-ს წევრი სახელმწიფოს, შიდა საქმეებში, ასევე მისი ინტერესების სხვა ქვეყნებში.

პუტინმა ინტერვიუში ასევე თქვა: „ჩვენ არ გვაქვს არავითარი ინტერესი არც პოლონეთში, არც ლიტვაში, არც არსად. რად გვინდა ჩვენ ეს“.

ისმება ლოგიკური, სრულიად მარტივი კითხვა: როგორ მოხდა, რომ იგივე რუსეთი უხეშად ჩაერია მთიანი ყარაბაღის, დნესტრისპირეთის, აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს, დონბასისა და ყირიმის კონფლიქტებში?

თუ რუსეთის მხარე გვიპასუხებს, რომ მათ მაგალითი აშშ-სგან აიღეს, მაშინ რა საჭიროა გაერო საერთოდ?

უკრაინასთან დაკავშირებით, პუტინმა ისტორიული ექსკურსისათვის 30 წმ-1 წთ ითხოვა (შემდეგ ეს „ექსკურსი“ 25 წუთამდე გაგრძელდა, მაგრამ მას ამის უფლება ჰქონდა). ისტორია დაიწყო 862 წლით, როდესაც რუსეთის სახელმწიფოებრიობის 1000 წლისთავი აღნიშნეს (??); 988 წელს მართლმადიდებლობა შემოვიდა რუსეთში; ახსენა ბოგდან ხმელნიცკის წერილის ასლი და ის გადასცა ჟურნალისტს, სადაც რუსეთის განაპირა (у края) მხარის (დღევანდელი უკრაინა) მცხოვრებნი ითხოვდნენ ნოვგოროდის რუსეთთან შეერთებას. ამის გამო მათ პოლონეთთან და ლიტვასთან ომების გადატანა მოუწიათ 1654 წელს. შემდეგ ეკატერინე მეორემ მთლიანად შემოიერთა სამხრეთის მიწები. პუტინმა მოიყვანა მაგალითი, რომ დღევანდელ ომში, ალყაშემორტყმული უკრაინელი ჯარისკაცები არ დანებდნენ რუსებს ძახილით: „რუსები არ ნებდებიან“ - და დაიხოცნენ. პუტინმა ხაზი გაუსვა, რომ ისინიც კი თავს რუსებად თვლიდნენ.

პუტინის თქმით, უკრაინა ხელოვნური სახელმწიფოა. 1922 წელს ლენინმა შექმნა საბჭოთა უკრაინა, რომელიც მანამდე არასოდეს არ არსებობდა. რატომღაც მიუმატეს შავიზღვისპირეთის მთელი სანაპირო, რომელიც აქამდე არასოდეს ჰქონდათ. შემდეგ, რუსეთის ხელისუფლებაში მყოფმა უკრაინელი ეროვნების ჩინოვნიკებმა უკრაინიზაცია გააგრძელეს. მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ კი უკრაინას მიუერთეს უნგრეთის და რუმინეთის ნაწილები.

კარლსონი ჩაეკითხა, რომ პრეზიდენტობის 22 წლის მანძილზე ეს რატომ არ თქვითო არასოდეს?

პუტინმა სხვა თემა გააგრძელა.

კარლსონის კითხვაზე ომის დაწყების პროვოცირებასთან დაკავშირებით, პუტინმა თქვა, - რომ ეს 2014 წლის სამხედრო გადატრიალებამ გამოიწვია; რომ არა ეს ძალადობა, მაიდანის სისხლიანი მოვლენები, ჩვენ თითს არ გავანძრევდით, დონბასელებთანაც შერიგდებოდნენ დროთა განმავლობაში და ყირიმიც დარჩებოდათ; ომი ჩვენ არ დაგვიწყია 2022 წელს, ეს 2014 წლის ომის შეწყვეტის მცდელობა არისო (??).

ამ ფორმულირებაზე ვერც ნორმალურ კომენტარს და ვერც დასკვნას მე ვერ გავაკეთებ. ეს არაფრის მომცემია. ეს მსოფლიო ლიდერების ვიწრო წრის (და არა გაერო-ს ფორმატების) გასარჩევი და მისათითებელი თემაა, რომ არასწორი ზღაპარი უნდა შეიცვალოს სწორი და კანონიერი მიდგომებით. უნდა ჩართონ ისტორიკოსები, ფსიქოლოგები... ყველა, ვინც საჭიროა.

პუტინმა დიდი დრო დაუთმო უკრაინაში დენაციფიკაციის თემას. რომ ისინი ფაშისტებს თანაუგრძნობენ და ეს აღსაკვეთია.

თუ ეს ასეა, რადგან უკრაინა სუვერენული სახელმწიფოა, ასეთი საკითხი მარტო რუსეთის გადასაწყვეტი არ არის და სწორედ ამისთვის არის შექმნილი გაერო.

საუბარი იყო ПРО-ს (რაკეტსაწინააღმდეგო თავდაცვა), სადაც რუსეთსაც უნდოდა ჩართვა, საკითხი მოიწონეს და მერე ჩახსნეს. ამის პასუხად, პუტინის თქმით, რუსებმა შექმნეს ზებგერითი, საკონტინენტთაშორისო სიშორის სისტემები, აგრძელებენ მის სრულყოფას და ამ საქმეში ყველას გაასწრეს.

პუტინი ახსენებდა ამერიკის ტყუილებს, რომ მათ თითქოს 5-ჯერ მოატყუეს; რომ ნატო 1 დიუმითაც არ გაფართოვდებოდა აღმოსავლეთით, რომ პრეზიდენტები პირად საუბარში მიღწეულ სიტყვიერ შეთანხმებებს, მათ გუნდთან კონსულტაციების შემდეგ უარყოფდნენ.

პირადად მახსოვს პრეზიდენტ რეიგანის განცხადება (სსრკ დაშლამდე), რომ ბალტიისპირეთის რესპუბლიკებს დამოუკიდებლობის შემთხვევაში, არასოდეს არ მიიღებდნენ ნატო-ში!

და რა მერე?

ვისი ბრალია, რომ იმ დროის რუსეთის ფედერაციის პრეზიდენტი ელცინი და სსრკ პრეზიდენტი გორბაჩოვი აგონიაში იყვნენ და ფაქტობრივად ვერაფერს აკონტროლებდნენ? სსრკ-ს დაშლის ოფიციალურად გამოცხადების შემდეგ, გორბაჩოვი შენობიდან არ გამოვიდა, სანამ ელექტროენერგია და წყალი არ გამოურთეს! ელცინი უმეტეს დროში ალკოჰოლის ზემოქმედების ქვეშ იყო.

აი, ვის ეყრდნობოდა პუტინი, და მათი აბუჩად აგდება აშშ-ს მხრიდან, ალბათ, მოსალოდნელიც უნდა ყოფილიყო.

პუტინმა დადებით კონტექსტში და ძალიან თბილად მოიხსენია ჩინეთის პრეზიდენტი სი ძინ პინი. აღნიშნა, რომ საქონელბრუნვამ გასულ წელს ჩინეთთან ჩინური გათვლებით 240 მლრდ დოლარს მიაღწია.

პუტინმა ასევე ნორმალურად დაახასიათა აშშ-ის პრეზიდენტი ბაიდენი. არც ზელენსკის მიმართ უხმარია სალანძღავი სიტყვები.

პუტინმა ახსენა აშშ-ის შიდა ვალები (33 ტრილიონი დოლარი) და ურჩია, რომ ამას მიხედონ. „ჩრდილოეთის ნაკადის“ მილსადენის აფეთქებაზე თქვა, რომ ეს გააკეთა იმან, ვისაც უნდოდა და ვისაც შეეძლო, ე.ი. აშშ-მა.

კარლსონმა ფაქტობრივად სთხოვა პუტინს, წინასწარ მადლობაც გადაუხადა, რომ გამოეშვათ ციხიდან შპიონაჟის ბრალდებით დაკავებული „Wall Street Journal“-ის ჟურნალისტი, 32 წლის ევან გერშკოვიჩი. პუტინი შეჰპირდა მის გათავისუფლებას, ფაქტობრივად, გაცვლის საფუძველზე.

საუბარში პუტინს ზოგჯერ სიტყვები შეეშალა. მაგალითად კიევის ნაცვლად მინსკი ახსენა.

ზელენსკის მამა (დაბ. 1947 წ.) მეორე მსოფლიო ომის მონაწილედ მოიხსენია, ფაშისტების წინააღმდეგ მებრძოლად. ალბათ, საუბარი იყო ზელენსკის ბაბუაზე.

მაგრამ რაც გერმანია-პოლონეთის ამბებზე ილაპარაკა, ეს უკვე სიმახინჯეში გადადის.

პუტინმა თქვა, რომ „1939 წ. პოლონეთი ჰიტლერთან თანამშრომლობდა. გერმანიამ დანცინგის კორიდორის დაბრუნება მოითხოვა, რაც პირველი მსოფლიო ომის შემდეგ გადაეცა პოლონეთს. უარით პოლონეთმა აიძულა, პროვოცირება გაუკეთა გერმანიას 1939 წ. 1 სექტემბერს, მსოფლიო ომის დასაწყებად, რადგან მას საკუთარი მიზნების მისაღწევად, სხვა გზა არ ჰქონდა“.

ასეთი ფორმულირება ძირშივე არასწორია და პუტინს ეს არაფერში სჭირდება.

პუტინის დასკვნა ასეთია: აშშ და მისი სატელიტები ომობენ უკრაინის (ძველი რუსეთის მიწა) ტერიტორიაზე, რუსებისავე ხელით, დიდი რუსეთის წინააღმდეგ; მათი მიზანია რუსეთის დასუსტება ან/და დაშლა, რასაც ისინი ვერ მოესწრებიან. რუსეთს უნდა ომის შეწყვეტა, მაგრამ მტრებს მისი დამარცხების იმედი ჰქონდათ, ახლა ისიც არა აქვთ, მაგრამ ფიქრობენ, რომ თუ უკრაინელებს არ აომებენ ბოლო ჯარისკაცამდე, ამის გაკეთება ამერიკელ ჯარისკაცებს მოუწევთ (კარლსონის სიტყვებით, სენატორი ჩაკ შუმერის განცხადება ინტერვიუმდე ერთი დღით ადრე). აშშ ბევრგან იჩენს თავნებობას, მაგრამ მას სამხედრო საინფორმაციო, პროპაგანდისტულ ომსაც ვერ მოუგებ, რადგან მსოფლიო წამყვანი მედიები მისი ფონდების ბენეფიციარები არიან.