„...კაცმა ქალობა დაიწყო,

კოხტაობს, სიტყვა-ნაზია,

ფერსა და უმაროლს ისომს,

მაშ არ მომივა ბრაზია?!

ქალი და კაცი გაფუჭდა -

აღარ სძევთ ძველი ფერია,

მათ გულში ქაჯი დაბუდდა,

კაცის ნამუსის მტერია".

(ვაჟა-ფშაველა. „მოხუცის ნათქვამი")