ილიას საფლავზე ხშირად ხედავდნენ შავით მოსილ მოხუც ქალს, რომელიც ხალხს ევედრებოდა: - „სანთელი დაუნთეთ ილიას, ვითომც ტაძარი აგიგიათ". არავინ იცოდა, რომ ეს ოლღა გურამიშვილი იყო. მას მაშინაც ვერ ცნობდნენ, ლუკმაპურისთვის დიდი მწერლის წიგნებს რომ ყიდდა. როდესაც საფლავზე სიარული აღარ შეეძლო, აივანთან სანთლით ხელში დგებოდა, მთაწმინდას გაჰყურებდა და ჩურჩულებდა: „მოვდივარ, ილია, მოვდივარ"!

წყარო: დრო მიდის, კადრები კი რჩება