ძვირფასო მკითხველო, მოთმინებასაც აქვს და თუ მკითხავთ, უნამუსობასაც უნდა ჰქონდეს საზღვარი, მაგრამ ჩვენს რეალობაში ძაღლების ნაცვლად კატები ყეფენ და რა გინდა, რომ ქნა?!...

ბევრი ჩემი კოლეგისა არ იყოს, ვუყურებთ მიმდინარე მოვლენებს და ხშირად - „დუმილი ოქროაო", თავს ვიმშვიდებთ და ვდუმვართ. და უფრო ხშირად ისიც გვავიწყდება, რომ დუმილი ყოველთვის არ არის ოქრო!

ახლაც ასეა!

როგორც მუხრანი იტყოდა - დუმილი რეკავს!

ნაცებო და ზონდერთაყვანისმცემლებო!

ნაცებო და ნაცთა ანასხლეტნო!

სხვათაშორის, აგვისტოს ომის პირველსავე დღეებში, როდესაც თქვენი აწ უკვე გაქცეული მთავარსარდალი გორის მიწას ცხვირით თხრიდა, მის ღრმად პატივცემულ დედას სწორედ ერთ ლარად გადაუფორმდა თბილისის ცენტრში საკმაოდ დიდი მოცულობის მიწა!

რატომღაც არ მახსენდება თქვენი პროტესტი მიჰას ღრმად პატივცემული დედისთვის გიული ალასანიასთვის ერთ ლარად გადაცემული  მიწების გამო!

დიახ, არ მახსოვს არც პროტესტი და რაოდენ სამწუხაროც არ უნდა იყოს, არც ამ ქალბატონის მიერ მსგავს პროექტებში ჩადებული თუნდაც ერთი ლარი (მილიონობით ლარზე არც ვამბობ აღარაფერს!)!

არადა, აქ მხოლოდ მიჰას დედაზე ვწერ, თორემ... ლარიანი ქონებით გამდიდრებულ მიჰას მყვარებლებზე რომ გამექცეს კალამი, მართლა შორს წავალ...

„ძაღლი შინ არ ვარგოდაო" და იმ გარეთ გაქცეულს მთლად პოლიტიკურ სანაგვეზეც ნუ ჩაყვებით... არადა, თავის გატეხვა ნამდვილად ჯობდა თქვენს დღევანდელ ყოფას... თქვენი გატეხილი სახელიც იმ დუჟმორეულ გიჟს გაჰყვა უკრაინის მადლიან მიწაზე!