- +

 

რას გააკეთებდნენ საქართველოს მოქალაქეები, საქართველოს „მთავარსარდლები"  რომ ყოფილიყვნენ? რას შეცვლიდნენ უკეთესობისკენ? ამის გარკვევას „რეპორტიორი" ქუჩის რეპორტაჟით შეეცადა...

ოთრ თავდიშვილი, მეცნიერი: ყველა ზოგადად ლაპარაკობს, ვერავინ ვერ ხვდება, რომ მთავარია პროდუქციის წარმოება დავიწყოთ, ფაბრიკა-ქარხნები ავაშენოთ.

ვალერ ტყეშელაშვილი, სტუდენტი: აზარტულ თამაშებს ავკრძალავდი.

ევგენი უშველიძე, აკადემიკოსი: ხალხზე ვიფიქრებდი და არა ჩემს ბედნიერებაზე. საქართველოს სამ წელიწადში ოაზისად ვაქცევ და იცხოვრონ გადასარევად. ხუთ წელიწადში ერთი კაცი არ დარჩება უმუშევარი.

 

ივეტა ხატელიშვილი, მუსიკოსი: რაც სხვამ გააკეთა, იმას გავაკეთებდი მეც, ალბათ.

ნაზი აფციაური, დიზაინერი: პრეზიდენტმა რა უნდა გააკეთოს, უფლებები არ მაქვსო იძახის.

გურანდა უნდილია, სტუდენტი: სწავლა უნდა იყოს ხარისხიანი, რაც, ჩემი აზრით, საქართველოში არ არის.

ალექსანდრე გოგნიაშვილი, მექანიკოსი: სამართლიანობას აღვადგენდი პირველ რიგში, სამუშაო ადგილებს შევქმნიდი, ქარხნებს, მინი ქარხნებს ავაშენებდი. სოფლის მეურნეობას ფეხზე დავაყენებდი. ამის შემდეგ, მიგრაცია აღარ იქნებოდა სოფლიდან ქალაქში.

ვლადიმერ დობორჯგინიძე, ისტორიკოსი: წესრიგს დავამყარებდი, ხალხს ქუჩაში აყაჩაღებენ, კლავენ ამას გავაკეთებდი პირველ რიგში.

ლუკა ელიაძე, კონსულტანტი: პენსიებს გავზრდიდი.

თამარ სირანაშვილი, ფარმაცევტი: უსაქმურად არ ვიჯდებოდი, მხოლოდ საკუთარი თავისთვის არ ვიქნებოდი.

 

 

ალექსანდრე შადაგიშვილი, პენსიონერი: უფასოდ სწავლის საშუალებას მივცემდი ყველას.

გია ჩაგელიშვილი, ეკონომისტი: ვეცდებოდი ამეღორძინებინა სოფლის მეურნეობა, წარმოება, ხელს შევუწყობდი მეწარმეებს, გავამარტივებდი საგადასახადო კოდექსს. გასაკეთებელი საქართველოში ძალიან ბევრია.

ინგა დემეტრაშვილი, ინჟინერი: ვიფიქრებდი ხალხისთვის და არა - ჩემთვის.

დიმიტრი ბეზარაშვილი, ექიმი: ვეცდებოდი, მეტად დამესაქმებინა ხალხი.

 

 

ლადო მაჭარაშვილი, სტუდენტი: პრეზიდენტს უფლებები აღარ აქვს და ვეცდებოდი, უფრო მეტად მეზრუნა ხალხზე.

რუსუდან ნაცვრიშვილი, მუსიკოსი: თაღლითებს დავიჭერდი. თაღლითები რომ მოშორდებიან საქართველოს, შემდეგ ყველაფერი დალაგდება ქვეყანაში.

ნელი კაციტაძე, პენსიონერი: ჩემს საყვარელ ხალხს შევუქმნიდი ცხოვრების საშუალებას, რომ მათხოვრებივით არ დავდიოდეთ.

ლევან ჯიშიაშვილი, სტუდენტი: მაინც არაფერი ეშველება საქართველოს. ორმოცდაათი საუკუნით უკან ვართ. ერთადერთი, ახალგაზრდებს მივცემდი პერსპექტივას, ხალხს დავასაქმებდი.

გელა ყიფიანი, პროფესორი: პრეზიდენტობა არ მსურს.