- +

 

 

გიორგი კეკელიძესთან პრუსტის კითხვარს პასუხობენ საქართველოს მოქალაქეები, მიუხედავად მათი წარსულისა, აწმყოსი და მომავლისა, მიუხედავად პოლიტიკური და სხვა, მსგავსი თუ არამსგავსი, შეხედულებებისა, პროფესიისა, ნიჭისა თუ... დღევანდელი სტუმარია მედიაჰოლდინგ „კვირას“ მთავარი რედაქტორი ქეთი ხოსიტაშვილი.

 

 

- რა არის თქვენთვის სრულყოფილი ბედნიერება?

- მშვიდობა ქვეყანაში, სითბო სახლში, სიმშვიდე, სტაბილურობა, ბევრი სიყვარული და სიკეთე... ამ ყველაფრის უნარი და შესაძლებლობა.

- ბოლოს როდის გაიცინეთ?

- ყველაზე გულწრფელად ბავშვები იცინიან... სიმძიმეების გარეშე, ბოლომდე ამოაქვთ გულიდან ემოცია. ეს არის ჩემთვის ნამდვილი სიცილი და ასე დიდი ხანია, აღარ გამიცინია. გავიზარდე.

- ბოლოს როდის იტირეთ?

- სულ ვტირი და ვტირი ყველაფერზე: როდესაც კარგ ფილმს ვუყურებ, როდესაც ვიღაცის მწუხარების ან ბედნიერების ამბავს ვიგებ... მგონია, რომ თუკი ადამიანი ამ ემოციას დაკარგავს, მოკვდება.

 

- თქვენი ხასიათის მთავარი შტრიხი?

- ემოციური ვარ და სპონტანური.

- ყველაზე დიდი ნაკლი?

- დროის მენეჯმენტი. ვიცი მისი მნიშვნელობა, მაგრამ ვერ ვიტან გრაფიკებს, საკანცელარიო რვეულში არასდროს ჩამინიშნავს დღის, კვირის და, მით უმეტეს, წლის განრიგი... მიუხედავად ამისა, თან ჩემი რთული რეჟიმის გათვალისწინებით, მაინც ვასწრებ ყველაფერს და დროს გაწერის გარეშეც ვანაწილებ. ხშირად იმ კომპიუტერს ვადარებ თავს, დიდი ხანია, არავის რომ არ დაულაგებია და დროთა განმავლობაში ქაოსი რომ მატულობს, მერე კი ფაილების დასახარისხებლად და ნაგვის გადასაყრელად დიდი ძალისხმევა მჭირდება.

- ვინ არიან თქვენი გმირები დღეს?

- არ მყავს ასეთი ფავორიტები... ჩვენ ყველანი ჩვენი ცხოვრების გმირები ვართ. არავინ ვგავართ ერთმანეთს და ცხოვრების ხიბლიც სწორედ ეს არის.

 

- თქვენი მხატვრული გმირები?

- ჩემი ცხოვრების წიგნია რიჩარდ ბახი და მისი „გაქცევა კომფორტის ზონიდან“. რიჩარდი ჩემი გმირია.

- ყველაზე შთამბეჭდავი მოგზაურობა?

- ჩემი ცხოვრება უამრავი ამბავია და მას საინტერესო მოგზაურობებით ხშირად ვივსებ. ახალი სივრცე, ახალი ადამიანები, ახალი შთაბეჭდილებები... ეს ძალიან ბევრი და ლამაზი ისტორიაა და ერთს ვერ გამოვყოფ. ვაღიარებ. საოცრად გაფანტული ვარ, როცა ვმოგზაურობ, სულ თავგადასავლებში ვეხვევი... ახლა, უცებ გამახსენდა პოლონეთი და ვარშავა-კრაკოვის მატარებელი. შეიძლება ადამიანმა ერთ დღეს ორჯერ დააგვიანოს მატარებელზე? ამას რა მოჰყვა, სხვა დროს მოვყვები...

- თვისება, რომელსაც უპირატესობას ანიჭებთ მამაკაცში?

- მამაკაცი ძლიერი უნდა იყოს, მინიმუმ ქალზე. ეს დღეს უკვე ფუფუნებაა.

 

- ქალში?

- ქალი უნდა იყოს ლაღი, თავისუფალი, თავდაჯერებული, მოვლილი, განვითარებული და რეალიზებული. თუმცა, ვფიქრობ, დღეს ადამიანების მთავარი პრობლემა მაინც საკუთარი თავის უსიყვარულობაა - ისინი ხშირად ყველაფერს აკეთებენ, ოღონდ საკუთარ თავთან მარტო არ დარჩნენ... არადა ის, რასაც, როგორც წესი, გარეთ ვეძებთ ხოლმე, ჩვენშია.

- საყვარელი მწერლები?

- რიჩარდ ბახი უკვე ვახსენე, მისი „თოლია - ჯონათან ლივინგსტონიც“ ჩემი წიგნია, მიყვარს ანტუან დე სენტ-ეგზიუპერი, რეი ბრედბერი თავისი „ფარენჰეიტით“... როცა ვკითხულობ, ყველა ჯერზე ახალს, ჩემეულს ვპოულობ. წიგნები, ერთი ჭიქა ყავა და ბევრი საფიქრალი - ეს ჩემი კომფორტია.

- საყვარელი კომპოზიტორი?

- ენიო მორიკონე და ვაღიარებ, რომ ეს კომპოზიტორი ჯუზეპე ტორნატორემ შემაყვარა, რომლის ფილმებშიც ხშირად მისი მუსიკაა გამოყენებული. მქონდა ბედნიერება, ამ უდიდესი მაესტროს ცოცხალ კონცერტს დავსწრებოდი, ასევე, მომესმინა მორიკონეს მუსიკის ცოცხალი შესრულება ლეგენდარული სტინგისგან, კრის ბოტისგან... ეს წარმოუდგენლად დიდი ემოცია იყო და არასოდეს დამავიწყდება.

 

- ფილმი?

- ჯუზეპე ტორნატორეს თითქმის ყველა ფილმი მიყვარს, ისინი არაერთხელ მაქვს ნანახი და ხანდახან მგონია, რომ ყველა მათგანის გმირი ვარ...

- რას მიიჩნევთ თქვენს ყველაზე დიდ მიღწევად?

- იმას, რომ არ ვჩერდები და სულ განვითარებაზე ვარ ორიენტირებული, თავს ახალი გამოწვევების წინაშე ვაყენებ, ცხოვრებაში სულ „დრაივი“ მაქვს, ჩემი არცერთი დღე ერთმანეთს არ ჰგავს. კიდევ ბევრი მაქვს სასწავლი და მიყვარს ჩემი გადარეული ცხოვრება.

- რა არის თქვენთვის ყველაზე ძვირფასი?

- სამშობლო, ოჯახი, ადამიანი!

- თარიღი, რომელსაც თქვენი ცხოვრებიდან გამოტოვებდით?

- ალბათ, ის მტკივნეული დღეები, როდესაც საყვარელი ადამიანები დავკარგე... ასეთი ბევრია და ეს სულ მტკივა.

 

 რა არის თქვენთვის სამშობლო?

- სამშობლო ყველაფერია და მე მისი რიგითი ჯარისკაცი და დამცველი ვიქნები სულ. ამას ვასწავლი ჩემს შვილებს - ვერცერთი კედელი ვერ აშენდება აგურების გარეშე და მიმაჩნია, რომ ჩვენი ქვეყნის ციხესიმაგრეზე თითო აგური ყველამ უნდა დავტოვოთ...

- რისი გეშინიათ ყველაზე მეტად?

- ჩემი ადამიანების ცუდად ყოფნის, უსიყვარულობის. თანაგრძნობის, გულისხმიერების უნარების გაქრობის...

- როგორ ისურვებდით სიკვდილს?

- და ვინ ამბობს, რომ სიკვდილს ვაპირებ? არ ვაპირებ! ჯერ 40 წლის ვარ და უამრავი გეგმა მაქვს... სიკვდილი ჩემს გეგმებში არ შედის.

- თუკი ოდესმე ღმერთს შეხვდებოდით, რას ისურვებდით, რომ თქვენთვის ეთქვა?

- კარგი გოგო ხარ, ქეთო, ამქვეყნად შენ ბევრი სიყვარული და სიკეთე აკეთე და დროა, კარგად გამოიძინო... შენ ეს დაიმსახურე!