ბოლო პერიოდში ქართულ მედიასა და სოციალურ ქსელებში პოპულარობით სარგებლობს ხელოვნურად შექმნილი გამოთქმა „ინტელექტუალური ოკუპაცია“ და  (ურა)პატრიოტული ლოზუნგი „არა საქართველოს ინტელექტუალურ ოკუპაციას!“

ლოზუნგი პატრიოტულის გარდა ერთობ მამაცური და გულის მომფხანიც გახლავთ, თუმცა გაუგებარი რჩება თავად სიტყვათშეთანხმება - „ინტელექტუალური ოკუპაცია“.

მოდი, ჯერ  ორივე ამ ტერმინის განმარტება ვნახოთ.

ინტელექტუალი (ლათ. Intellectual) – ლათინური Intelectus-იდან (ადამიანის აზროვნების უნარი, ჭკუა, გონებრივი შესაძლებლობა, გონებრივი განვითარების დონე)  წარმოშობილი ფრანგული ტერმინი, რომელიც, ძირითადად, გამოიყენება გონებრივად მრავალმხრივ განვითარებული ადამიანის აღსანიშნავად. აქედანვე მოდის ტერმინი ინტელექტუალური - ინტელექტთან დაკავშირებული, ჭკვიანური, გონებრივი, აზროვნებითი, შემეცნებითი.

ოკუპაცია (ლათ. Occupatio) - ერთი ქვეყნის მიერ მეორე ქვეყნის ტერიტორიების დაკავება. ჩვეულებრივ, ეს ხდება ძალის გამოყენებით და დროში შეზღუდული ვადით. მაგალითად, საბჭოთა კავშირის ოკუპაცია გერმანიის მიერ; გერმანიის იმპერიის ოკუპაცია მოკავშირეების მიერ. თუ თავის მოტყუება არ გვინდა, შეგვიძლია ვაღიაროთ, რომ თავისი ხანგრძლივი ისტორიის განმავლობაში, საქართველო ყოფილა, როგორც ოკუპანტის, ისე ოკუპირებულის როლში.

ახლა ვცადოთ და, „ინტელექტუალური ოკუპაცია“ მშობლიურ ქართულ ენაზე ვთარგმნოთ, გადმოვაქართულოთ, ან, თუ გნებავთ, როგორც ცნობილი ქართველი მთარგმნელი გურამ გოგიაშვილი იტყოდა - გადმოვაენოთ. ყველაზე უმტკივნეულო ვარიანტი ალბათ ასეთი იქნება:  „ტერიტორიების გონებრივი დაპყრობა“.

გრამატიკული თვალსაზრისით, სიტყვათშეთანხმება „ინტელექტუალური ოკუპაცია“ შედგება მსაზღვრელისა (ინტელექტუალური) და საზღვრულისაგან (ოკუპაცია). ანუ პირდაპირი გაგებით, ეს გამოთქმა ნიშნავს რაიმე ტერიტორიების გონებრივ (აზრობრივ, შემეცნებით...) დაპყრობას. ძნელი სავარაუდოა, დაფიქრებულან თუ არა ამაზე მისი ავტორ-დამამკვიდრებლები და ბაირაღივით ამფრიალებლები - გამოთქმას „ინტელექტუალური ოკუპაცია“ არავითარი კავშირი არა აქვს არც ინტელექტთან (ჭკუა-გონებასთან) და არც ოკუპაციასთან (სხვა ქვეყნის ტერიტორიის დროებით დაკავებასთან)! წარმოიდგინეთ, ეს გამოთქმა მაშინაც ბრიყვული და სასაცილო იქნებოდა, თუ მის დამკვიდრებას  საზოგადოებრივი მაუწყებლის გადაცემა „ნაშუადღევის“ თანაწამყვანად აღზევებული საქართველოს საავტორო უფლებათა დამცველი გიგა კობალაძე,  მუსიკოსი დათო ევგენიძე ან დიდი პოლიტიკოსი ოთო კახიძე დაუჭერდნენ მხარს.

თუმცა, საქმე მთლად ასე უბრალოდაც არ უნდა იყოს. მართალია, შინაარსზე არ უფიქრიათ, მაგრამ ლოზუნგის („არა საქართველოს ინტელექტუალურ ოკუპაციას!“) ავტორებს სურდათ ეთქვათ,  იმ სისხლისმსმელ რუსეთს საქართველოს ტერიტორიები ხომ უკვე ოკუპირებული აქვთ, ახლა ქართული გონის მითვისებას, მის გარუსულებას ცდილობენო.

 „კობალაძე და კომპანია“ ამ ენით აუწერელი მკრეხელობის შემოქმედად და მხარდამჭერად მიიჩნევს სარბიელზე ახლად გამოჩენილ კონკურენტ  ორგანიზაციას, რომელიც ქართველი მუსიკოს-შემსრულებლების საავტორო უფლებათა დაცვას ანალოგიურ რუსულ კომპანიასთან თანამშრომლობით გეგმავს. მერე რა, რომ რუსეთისა და მთლიანად ევრაზიული გაერთიანების (СНГ) უზარმაზარ ტერიტორიაზე განლაგებული ათი ათასობით ობიექტის გაკონტროლება რუსულ კომპანიასთან თანამშრომლობის გარეშე ყოვლად წარმოუდგენელია; რომ  ქართული ინტელექტუალური მონაპოვრების სათანადოდ შეფასება და დაცვა ქართული ინტელექტის „ოკუპაციას“ არ ნიშნავს; რომ რუსეთთან და უზარმაზარ ევრაზიულ გაერთიანებასთან ულტიმატუმის ენით ლაპარაკს თანასწორობის პრინციპით თანამშრომლობის გზების ძიება სჯობს!  მთავარი ხომ დაბრალებაა  - ვიღაც ვიგინდარა ე. წ. „ქართველები“ ქართულ ინტელექტს ჰყიდიან!

და მაინც, „კობალაძეს და კომპანიას“ შეიძლება გავუგოთ - იგი საავტორო უფლებების დაცვის სფეროში საქართველოში დღემდე შენარჩუნებული შუა საუკუნეობრივი მეთოდებისა და, შესაბამისად, საკუთარი შემოსავლების ნებისმიერი საშუალებებით დაცვა-შენარჩუნებაზე ზრუნავს. გაუგებარია იმ „ინტელექტუალების“ გონებრივი მდგომარეობა, ინტელექტუალური ოკუპაციისა მართლაც გულწრფელად რომ სჯერათ.

თეიმურაზ ქორიძე